Here comes the story of the Hurricane
The man the authorities came to blame
For something that he never done..
Ρατσισμός
Στις αρχές του 1867 στο συνέδριο του Νάσβιλ, η οργάνωση Κου Κλουξ Κλαν ορίζει συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους: Αφ' ενός να σταματήσουν τους γιανκηδες να πηγαίνουν στο Νότο και να στρατολογούν εργατικό δυναμικό και αφ' ετέρου, να παρεμποσίσουν με οποιοδήποτε τίμημα τους μαύρους να ψηφίσουν, ενώ ήδη τους είχε δοθεί το δικαίωμα της ψήφου.
Ο τρόπος για την εκτέλεση των συγκεκριμένων στόχων ήταν απλός για αυτούς. Βιασμοί, λιντσαρί- σματα, άγρια βασανιστήρια, όπως να χαράζουν στην πλάτη των μαύρων τα αρχικά ΚΚΚ, ως ένδειξη δύναμης, ήταν καθημερινό φαινόμενο. Για να εμποδίσουν τους μαύρους τις ημέρες των εκλογών, τους έδεναν από το λαιμό σε πασσάλους, ώστε να είναι ορατοί από όλους και να δρά το θέαμα απαγορευτικά. Συχνό φαινόμενο της εποχής ήταν η ενοχοποίηση των μαύρων για εγκλήματα, που διέπρατταν οι λευκοί. Αυτό το φαινόμενο κράτησε πολλά χρόνια ιδίως στην Αμερική.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, τότε που οι μαύροι στην Αμερική υφίσταντο προσβολές και βασανισμούς και ζούσαν τον απόλυτο ρατσισμό, ο Rubin Carter βρέθηκε στην φυλακή για ένα έγκλημα, που δεν είχε διαπράξει. Μια ολόκληρη ρατσιστική και βρώμικη πλεκτάνη στήθηκε σε βάρος του Carter, που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Ο Carter στο εξής θα έδινε τον μεγαλύτερο αγώνα της ζωής του.
Ο Rubin "Hurricane" στο ρινγκ με τον Dick Tiger
Rubin ''Hurricane'' Carter
Ο Rubin Carter, γεννήθηκε το 1937 στο Paterson του New Jersey των ΗΠΑ. Ήταν το τέταρτο απο τα επτά παιδιά μιας φτωχής μαύρης οικογένειας.Οι γονείς, παρά την μεγάλη φτώχεια, του είχαν ένα μακρόβιο και ειρηνικό γάμο και ο νους τους ήταν στη φροντίδα την οικογένειάς τους και στο να παρέχουν τα απαραίτητα στα παιδιά, τα οποία δεν δημιουργούσαν ιδιαίτερα προβλήματα.
'' Rubin είναι το χριστιανικό μου όνομα και προέρχεται από το κεφ19 της Γένεσης. Hurricane είναι το επαγγελματικό όνομα, που απόκτησα αργότερα στη ζωή και φανερώνει με ακρίβεια τις καταστροφικές δυνάμεις οργής μέσα στην ψυχή μου. Carter είναι το όνομα σκλάβου που έδωσαν στους προγόνους μου, που δούλευαν στις βαμβακοφυτείες της Αλαμπάμα και της Τζώρτζια και το έχω και γω.
Το μόνο τρυφερό που μπορώ να πω για την παιδική μου ηλικία είναι ότι επέζησα.Το όνομα, είναι όπως άλλα- άχρηστο-αλλά αυτό εμφανίζεται στο πιστοποιητικό γέννησής μου. Γεννήθηκα από ευσεβείς χριστιανούς γονείς στις 6 Μαϊου του 1937 στην Delawanna του New Jersey, ένα μικρό προάστιο στο Clifton. Ο πατέρας μου, όπως και ο πατέρας του και τα ένδεκα αδέλφια του, ήταν όλοι τους παιδιά του Θεού και κήρυκες της πίστης. Επειδή ήμουν ο νεότερος από τους τρεις γιους και κανένας από τους αδελφούς μου δεν επιθυμούσε, να βαδίσει στα βήματα των θρησκευόμενου πατέρα μας, εκείνος είχε πάντα την ελπίδα ότι, όταν θα ενηλικιώνόμουν, θα ήθελα να ακολουθήσω τα βήματά του και να επιλέξω τον κλήρο ως δρόμο στη ζωή μου.''
Ο Rubin όμως είχε προβλήματα από νεαρή ηλικία και μάλιστα με τη δικαιοσύνη. Σε ηλικία 14 ετών, συνελλήφθη για κλοπές και επιθέσεις και στάλθηκε στο αναμορφωτήριο. Το 1954, δραπέτευσε απο το αναμορφωτήριο και κατατάχθηκε στον αμερικανικό στρατό, όπου μετά την βασική εκπαίδευση, τον έστειλαν στην Γερμανία.
Εκεί, γνώρισε το άθλημα της πυγμαχίας και κατάφερε να αναδειχθεί νικητής, σε ένα μικρό ερασιτεχνικό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Παράλληλα , άρχισε να πηγαίνει στο σχολείο, για να μάθει να διαβάζει αλλά και για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ομιλίας που είχε, καθώς τραύλιζε. Στο στρατό τα πράγματα δεν ήταν εύκολα και δεν μπορούσε να είναι υπάκουος και πειθαρχημένος προς τους ανωτέρους του και το πιο σοβαρό, τον είχαν κηρύξει λιποτάκτη αρκετές φορές. Μετά από τέσσερα στρατοδικεία και 21 μήνες από την τριετή θητεία που έπρεπε να υπηρετήσει, αποστρατεύτηκε και επέστρεψε στις ΗΠΑ.
Όμως και πάλι είχε προβλήματα με τον νόμο,συνελήφθη και στάλθηκε στη φυλακή. Μετά την πεντάμηνη φυλάκιση κατηγορήθηκε το 1957 για επίθεση και ληστεία εναντίον μιας ηλικιωμένης μαύρης γυναίκας, γεγονός που τον οδήγησε και πάλι στη φυλακή για τέσσερα χρόνια
Το 1961, αποφυλακίζεται με αναστολή και αρχίζει τις προσπάθειες, ώστε να ασχοληθεί επαγγελματικά με την πυγμαχία Παρά το γεγονός ότι είχε 1,70μ ύψος για πυγμάχο της κατηγορίας μεσαίων βαρών, κατάφερε πολύ γρήγορα να εντυπωσιάσει τους φανατικούς του αθλήματος. Καθώς η ταχύτητα, η επιθετικότητα και η ορμή της γροθιάς του ήταν απίστευτα δυνατή, στους περισσότερους αγώνες, έριχνε τον αντίπαλο με νόκ-άουτ. Έτσι, του δώθηκε και το ψευδώνυμο Hurricane.
Μέχρι και τον Ιούλιο του 1963, ο Carter, είχε καταφέρει να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους καλύτερους δέκα Αμερικανούς πυγμάχους της κατηγορίας του.Στα τέλη του 1963, κατάφερε να κερδίσει τον παγκόσμιο πρωταθλητή Emile Griffith, γεγονός που τον έφερε στους 3 καλύτερους πυγμάχους της κατηγορίας του. Μετά όμως και απο αυτήν την εκπληκτική του νίκη, η απόδοση του Carter στην πυγμαχία, άρχισε να μειώνεται. Το 1964 και 1965, πραγματοποίησε μερικές επαναλαμβανόμενες ήττες, και τα φώτα της δημοσιότητας άρχισαν να σβήνουν σιγά σιγά, γύρω απο το ονομά του. Συνολικά, μέχρι και το 1966, είχε συμμετοχή σε 40 αγώνες, απο τους οποίους κέρδισε τους 27, οι 19 ήταν με νόκ-άουτ, έχασε σε 12 αγώνες, και είχε και μία ισοπαλία.
Αυτήν τη χρονιά, ένα γεγονός, θα ανέτρεπε ριζικά την ζωή του πυγμάχου Rubin Carter
Ο Rubin Carter, γεννήθηκε το 1937 στο Paterson του New Jersey των ΗΠΑ. Ήταν το τέταρτο απο τα επτά παιδιά μιας φτωχής μαύρης οικογένειας.Οι γονείς, παρά την μεγάλη φτώχεια, του είχαν ένα μακρόβιο και ειρηνικό γάμο και ο νους τους ήταν στη φροντίδα την οικογένειάς τους και στο να παρέχουν τα απαραίτητα στα παιδιά, τα οποία δεν δημιουργούσαν ιδιαίτερα προβλήματα.
'' Rubin είναι το χριστιανικό μου όνομα και προέρχεται από το κεφ19 της Γένεσης. Hurricane είναι το επαγγελματικό όνομα, που απόκτησα αργότερα στη ζωή και φανερώνει με ακρίβεια τις καταστροφικές δυνάμεις οργής μέσα στην ψυχή μου. Carter είναι το όνομα σκλάβου που έδωσαν στους προγόνους μου, που δούλευαν στις βαμβακοφυτείες της Αλαμπάμα και της Τζώρτζια και το έχω και γω.
Το μόνο τρυφερό που μπορώ να πω για την παιδική μου ηλικία είναι ότι επέζησα.Το όνομα, είναι όπως άλλα- άχρηστο-αλλά αυτό εμφανίζεται στο πιστοποιητικό γέννησής μου. Γεννήθηκα από ευσεβείς χριστιανούς γονείς στις 6 Μαϊου του 1937 στην Delawanna του New Jersey, ένα μικρό προάστιο στο Clifton. Ο πατέρας μου, όπως και ο πατέρας του και τα ένδεκα αδέλφια του, ήταν όλοι τους παιδιά του Θεού και κήρυκες της πίστης. Επειδή ήμουν ο νεότερος από τους τρεις γιους και κανένας από τους αδελφούς μου δεν επιθυμούσε, να βαδίσει στα βήματα των θρησκευόμενου πατέρα μας, εκείνος είχε πάντα την ελπίδα ότι, όταν θα ενηλικιώνόμουν, θα ήθελα να ακολουθήσω τα βήματά του και να επιλέξω τον κλήρο ως δρόμο στη ζωή μου.''
Ο Rubin όμως είχε προβλήματα από νεαρή ηλικία και μάλιστα με τη δικαιοσύνη. Σε ηλικία 14 ετών, συνελλήφθη για κλοπές και επιθέσεις και στάλθηκε στο αναμορφωτήριο. Το 1954, δραπέτευσε απο το αναμορφωτήριο και κατατάχθηκε στον αμερικανικό στρατό, όπου μετά την βασική εκπαίδευση, τον έστειλαν στην Γερμανία.
Εκεί, γνώρισε το άθλημα της πυγμαχίας και κατάφερε να αναδειχθεί νικητής, σε ένα μικρό ερασιτεχνικό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Παράλληλα , άρχισε να πηγαίνει στο σχολείο, για να μάθει να διαβάζει αλλά και για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ομιλίας που είχε, καθώς τραύλιζε. Στο στρατό τα πράγματα δεν ήταν εύκολα και δεν μπορούσε να είναι υπάκουος και πειθαρχημένος προς τους ανωτέρους του και το πιο σοβαρό, τον είχαν κηρύξει λιποτάκτη αρκετές φορές. Μετά από τέσσερα στρατοδικεία και 21 μήνες από την τριετή θητεία που έπρεπε να υπηρετήσει, αποστρατεύτηκε και επέστρεψε στις ΗΠΑ.
Όμως και πάλι είχε προβλήματα με τον νόμο,συνελήφθη και στάλθηκε στη φυλακή. Μετά την πεντάμηνη φυλάκιση κατηγορήθηκε το 1957 για επίθεση και ληστεία εναντίον μιας ηλικιωμένης μαύρης γυναίκας, γεγονός που τον οδήγησε και πάλι στη φυλακή για τέσσερα χρόνια
Το 1961, αποφυλακίζεται με αναστολή και αρχίζει τις προσπάθειες, ώστε να ασχοληθεί επαγγελματικά με την πυγμαχία Παρά το γεγονός ότι είχε 1,70μ ύψος για πυγμάχο της κατηγορίας μεσαίων βαρών, κατάφερε πολύ γρήγορα να εντυπωσιάσει τους φανατικούς του αθλήματος. Καθώς η ταχύτητα, η επιθετικότητα και η ορμή της γροθιάς του ήταν απίστευτα δυνατή, στους περισσότερους αγώνες, έριχνε τον αντίπαλο με νόκ-άουτ. Έτσι, του δώθηκε και το ψευδώνυμο Hurricane.
Μέχρι και τον Ιούλιο του 1963, ο Carter, είχε καταφέρει να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους καλύτερους δέκα Αμερικανούς πυγμάχους της κατηγορίας του.Στα τέλη του 1963, κατάφερε να κερδίσει τον παγκόσμιο πρωταθλητή Emile Griffith, γεγονός που τον έφερε στους 3 καλύτερους πυγμάχους της κατηγορίας του. Μετά όμως και απο αυτήν την εκπληκτική του νίκη, η απόδοση του Carter στην πυγμαχία, άρχισε να μειώνεται. Το 1964 και 1965, πραγματοποίησε μερικές επαναλαμβανόμενες ήττες, και τα φώτα της δημοσιότητας άρχισαν να σβήνουν σιγά σιγά, γύρω απο το ονομά του. Συνολικά, μέχρι και το 1966, είχε συμμετοχή σε 40 αγώνες, απο τους οποίους κέρδισε τους 27, οι 19 ήταν με νόκ-άουτ, έχασε σε 12 αγώνες, και είχε και μία ισοπαλία.
Αυτήν τη χρονιά, ένα γεγονός, θα ανέτρεπε ριζικά την ζωή του πυγμάχου Rubin Carter
Φόνοι στο Lafayette Bar and Grill
Στις 17 Ιουνίου του 1966, και περίπου στις δυόμιση τα ξημερώματα, 2 Μαύροι άντρες εισβάλουν στο μπαρ Lafayette, στην περιοχή του New Jersey των ΗΠΑ. Οι δύο άντρες, κρατούν στα χέρια τους ένα πιστόλι και μια καραμπίνα, και με απίστευτη αγριότητα, πυροβολούν και σκοτώνουν τον ιδιοκτήτη James Oliver και τον πελάτη Fred Nauyoks. Εκτός απο αυτούς, τραυματίζουν σοβαρά πυροβολώντας στον λαιμό, στο στομάχι, στον αριστερό πνεύμονα, την Hazel Tanis, που βρισκόταν στο μπαρ εκείνη τη ώρα και της οποίας το χέρι είχε καταστραφεί απο τα σκάγια της καραμπίνας και τον Willie Marins.
Εκτός απο τους τραυματίες, αυτόπτες μάρτυρες ήταν δύο γείτονες και ο απατεώνας Alfred Bello. Ο Alfred Bello εκείνο το βράδυ πήγαινε για να κλέψει σε ένα εργοστάσιο εκεί κοντά.. Καθώς περνούσε από εκεί, είδε δύο μαύρους άντρες, οι οποίοι έβγαιναν τρέχοντας από το μπαρ κρατώντας ένα πιστόλι και μια καραμπίνα.Νομίζοντας ότι τον κυνηγούσαν, επειδή τους είδε, τράπηκε σε φυγή, αλλά όταν κατάλαβε πως δεν τον κυνηγούσε κανείς, γύρισε πίσω στο μπαρμ την ώρα που οι δύο οπλισμένοι έφευγα με ένα άσπρο αυτοκίνητο, που ηταν σταθμευμένο πιο κάτω, κοντά στο μπαρ.
Η Patricia Graham, που έμενε πάνω από το μπαρ και ο Ronald Ruggiero, ο οποίος έμενε απέναντι, έδωσαν στην αστυνομία την ίδια μαρτυρία. Κατέθεσαν ότι, μόλις άκουστηκαν οι πυροβολισμοί, έτρεξαν στο παράθυρο, και είδαν έναν άντρα, να τρέχει στον δρόμο και στην αντίθετη μεριά δύο μαύρους σε ένα άσπρο αυτοκίνητο με φανάρια, που έμοιαζαν με πεταλούδες,, να απομακρύνονται αναπτύσσοντας γρήγορα ταχύτητα.
H Patty Valentine κατέθεσε τα εξής : Είχε αποκοιμηθεί στο μαξιλάρι της, ενώ παρακολουθούσε τηλεόραση , όταν ξύπνησε από κάτι που έμοιαζε σαν μια μεγάλη έκρηξη από την ταβέρνα . Έτρεξε προς το παράθυρό της και είδε δύο έγχρωμους άνδρες να μπαίνουν σε ένα λευκό Dodge Polara αυτοκίνητο και να τραβούν προς τα βόρεια . Κρίνοντας από τον τρόπο που ''απογειώθηκε'' το αυτοκίνητο, κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Μπήκε από την πλαϊνή πόρτα στο Lafayette grill ταυτόχρονα με τον Alfred Bello, ο οποίος έμπαινε από την μπροστινή πόρτα και της είπε να μείνει εκεί που ήταν, αλλά εκείνη, αντίθετα, πλησίασε τον Willie Marins .Σύντομα είδε και την Hazel Tanis και όταν την αντίκρυσε, άρχισε να ουρλιάζει και έτρεξε πίσω στην πλαϊνή πόρτα και τρέχοντας ανέβηκε τις σκάλες προς τον επάνω όροφο και κάλεσε τους αστυνομικούς από το διαμέρισμά της. Αφού μίλησε με την αστυνομία, επέστρεψε στην ταβέρνα, προκειμένου να βοηθήσει, άν μπορούσε, την Tanis με οποιονδήποτε τρόπο. Αργότερα, η αστυνομία έφερε τον Κάρτερ και το αυτοκίνητό του στον τόπο του εγκλήματος, όπου η Valentine δήλωσε ότι αυτό ήταν το αυτοκίνητο της απόδρασης .
Η αστυνομία αμέσως μετά τους φόνους, έχοντας τις περιγραφές για τους δολοφόνους και το αυτοκίνητο, με το οποίο διέφυγαν, αρχίζει να ελέγχει και να ψάχνει όλη την περιοχή. Έστησαν μπλόκα σε όλη την περιοχή. Περίπου μισή ώρα μετά, ένα από αυτά τα μπλόκα σταματάει ένα άσπρο αυτοκίνητο, του οποίου τα φανάρια έμοιαζαν με πεταλούδες. Στο αυτοκίνητο επέβαιναν ο μαύρος πυγμάχος Rubin Carter και ο επίσης μαύρος John Artis.Ψάχνουν το αυτοκίνητο και βρίσκουν ένα όπλο και μια καραμπίνα. Οδηγούν για ανάκριση τον Carter και τον Artis στο αρχηγείο, όπου ανακρίνονται και στη συνέχεια αφήνονται ελεύθεροι.
Οι έρευνες συνεχίζονται. Το πόρισμα της βαλλιστικής ανέφερε ότι επρόκειτο για ένα 32άρι πιστόλι και μια καραμπίνα, όμοια με αυτά που υπήρχαν στο αυτοκίνητο του Carter.
Μετά από μερικούς μήνες, ο Alfred Bello κλήθηκε από την αστυνομία, για άλλη μια εξέταση γύρω από το θέμα των φόνων στο bar Lafayette. Κατέθεσε ότι, όταν πήγε, για να κλέψει στο εργοστάσιο, είχε μαζί του τον Arthur Dexter Bradley. Ο Bradley κατέθεσε κι αυτός όσα είδε. Και οι δύο απατεώνες είπαν ότι από το μπαρ βγήκαν δύο οπλισμένοι μαύροι και ότι εκπρόκειτο για τον Carter και τον Artis. Βασισμένη η αστυνομία στις καταθέσεις των απατεώνων, συλλαμβάνουν τους δύο ξανά και τους προφυλακίζουν.
Η πρώτη δίκη
Το 1967 ξεκίνησε η δίκη του Carter. Ως υπεράσπιση είχε τον γνωστό την εποχή εκείνη δικηγόρο Raymond A. Brown. Κατηγορείτο ότι διέπραξε τους τρεις φόνους, για να εκδικηθεί τη δολοφονία ενός μαύρου ταβερνιάρη από κάποιον λευκό, λίγες ώρες πριν στο Paterson.
O δικηγόρος του Carter έδειξε ότι οι μάρτυρες κατηγορίας ήταν αναξιόπιστοι, διότι είχαν δώσει διαφορετικές καταθέσεις και ότι η περιγραφή του αυτοκινήτου των δολοφόνων με τα φώτα σαν πεταλούδες, δεν ταίριαζε με το αυτοκίνητο του Carter.
Οι μάρτυρες υπεράσπισης, τους οποίους έφερε ενώπιον του δικαστηρίου, δήλωσαν ότι οι κατηγορούμενοι δεν βρίσκονταν στον τόπο του εγκλήματος, αλλά σε άλλο μπαρ της περιοχής και αυτό αποτελούσε το άλλοθι των κατηγορουμένων. Ένα στοιχείο, στο οποίο επέμεινε ο Raymond A. Brown, καθώς το θεωρούσε πολύ σημαντικό και ταυτόχρονα απαλλακτικό για τον πελάτη του, ήταν η μαρτυρία του Willie Marins, ο οποίος είχε πυροβοληθεί εκείνο το βράδυ, αλλά είχε επιζήσει και ο οποίος δεν αναγνώρισε στο πρόσωπο των δύο κατηγορουμένων τους δύο δολοφόνους.
Στις 29 Ιουνίου 1967, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν αδιάψευστα στοιχεία, που να αποδεικνύουν την ενοχή των κατηγορουμένων και παρ' ότι το κίνητρο του εγκλήματος ήταν επισφαλές, το δικαστήριο βασίστηκε μόνο στην μαρτυρία του απατεώνα Alfred Bello, με αποτέλεσμα να κριθούν ένοχοι και οι δύο και να καταδικαστούν δις ισόβια ο Carter και μια σε ισόβια ο Artis.
Ο Carter παρά το γεγονός ότι κλείστηκε στις φυλακές του Trenton και του Rahway, συνέχισε να διατρανώνει την αθωότητά του, με το να αψηφά την εξουσία των δεσμοφυλάκων, αρνούμενος να φορέσει τη στολή ενός κρατούμενου, και να γίνει ένας ερημίτης στο κελί του. Διάβαζε και μελετούσε διαρκώς, και το 1974 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του, με τίτλο The 16th Round: From Number 1 Contender to Number 45472, που είχε ευρεία αποδοχή και επευφημία.
Ο Muhammad Ali
Είναι σπάνιο για τον κόσμο των βαρέων βαρών, ένας πρωταθλητής πυγμαχίας, να αφιερώσει έναν αγώνα σε έναν άλλο πυγμάχο και είναι ακόμα πιο σπάνιο, όταν ο πυγμάχος είναι φυλακισμένος. Ωστόσο, αυτό ακριβώς που έκανε ο Muhammad Ali εκείνο το πρωί του Μαΐου, πριν από τον αγώνα με τον Ron Lyle, τρόμαξε τους δημοσιογράφους στο Λας Βέγκας, όταν είπε:
"Αφιερώνω αυτόν τον αγώνα στον Rubin Carter. "
Για εκείνους τους λίγους οπαδούς πυγμαχίας που δεν είχαν ακούσει για τον Rubin "Hurricane" Carter, ή δεν θυμόνταν πια την μανιώδη συντριβή των αντιπάλων στο ρίνκ, τα βράδια Παρασκευής στους αγώνες της δεκαετίας του 1960, η απόφαση του Ali να γίνει συνπρόεδρος του Ταμείου για τον Rubin "Hurricane " Carter ήταν μια εκπληκτική παρουσίαση ενός ανθρώπου, ο οποίος είχε γίνει ένα ζωντανό σύμβολο θάρρους και κατά συνέπεια πασίγνωστος σε όλους, όσους μάχονταν ενάντια στην αδικία.
Μια εβδομάδα μετά την γεμάτη νίκες περίοδο , στην οποία ο Muhamad Ali είχε νικήσει τον Rone Lyle, ο Lois διοργάνωσε δείπνο, ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα για την υποστήριξη του Ταμείου για τον Carter.
Ο Ali εμφανίστηκε στις εορταστικές εκδηλώσεις , που πραγματοποιήθηκaν στη Νέα Υόρκη, στο Blue Angel nightclub.Απευθυνόμενος σε 250 άτομα, που είχαν συμβάλει πενήντα δολάρια, ο Ali δήλωσε ότι
''Το δικαστικό σύστημα του New Jersey είναι πολύ υπερήφανο για να αναγνωρίσει ότι έβαλε λάθος άνθρωπο στη φυλακή για εννέα χρόνια . Οι άνθρωποι που έχουν καταδικάσει τον Hurricane μάλλον έκαναν αυτό που πίστευαν ότι ήταν σωστό κατά τη χρονική εκείνη στιγμή . Αλλά είναι αναγκαία μια νέα δίκη.''
Η δεύτερη δίκη
Είχαν περάσει επτά χρόνια από την πρώτη δίκη, που οδήγησε τον Carter και τον Artis στη φυλακή.
Αποκομμένος από τη ζωή ο Rubin Carter, πέρασε αυτά τα χρόνια διαβάζοντας κάθε νομικό βιβλίο, που θα μπορούσε να φτάσει στα χέρια του, προσπαθώντας να γιατρέψει τις συναισθηματικές πληγές της συζύγου και της κόρης του, που αγωνίζονται για τη μεταρρύθμιση των φυλακών Rahway State Prison και αποκρούοντας σαδιστές φύλακες, ή ομοφυλοφιλικές επιθέσεις. Φαινόταν, επιτέλους, στις αρχές του Φθινοπώρου του 1974 ότι ο μεγαλύτερος και πιο δύσκολο αγώνας της ζωής του είχε σχεδόν τελειώσει.
Τον Σεπτέμβριο του 1974, ο Bello και ο Bradley αναίρεσαν την πρώτη κατάθεσή τους, αποκαλύ - πτοντας ότι είχαν πει ψέματα πως είχαν δει τον Carter και τον Artis στο μπαρ, να διαπράττουν τους φόνους, για να έχουν ευνοϊκή μεταχείριση από την αστυνομία, με αντάλλαγμα 10.500 δολάρια και τις υποσχέσεις της επιείκειας για το αδίκημα της ληστείας. "Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Carter ήταν καταδικασμένος," παραδέχτηκε ο Bradley στην εφημερίδα New York Times.
Χρησιμοποιώντας τις αναιρέσεις των Bello και Bradley, οι συνήγοροι ζήτησαν νέα δίκη σε ακρόαση ενώπιον του Samuel Larner, του δικαστή, ο οποίος είχε κρίνει ένοχους στην πρώτη δίκη τους δύο κατηγορούμενους, εκφράζοντας την πλήρη συμφωνία του με την ετυμηγορία των ενόρκων .
Ο δικαστής Larner αρνήθηκε το δικαίωμα του Carter για μια νέα δίκη, για να ''διαφυλάξει το δικαστικό σύστημα'' και αρνήθηκε και αρνήθηκε να αποφυλακιστεί με εγγύηση, χαρακτηρίζοντας την αίτηση αποφυλάκισης ως επιπόλαια.
Έτσι ο Carter δεν είχε παρά να περιμένει και να ελπίζει ότι θα κατόρθωνε κάποια στιγμή, να προσφύγει στα ομοσπονδιακά δικαστήρια. Μόνο εκεί, μακριά από τη δύναμη της πολιτικής μηχανής του New Jersey, ο Τυφώνας δεν φοβόταν τίποτε και είχε κάθε πιθανότητα για έναν δίκαιο αγώνα
Οι λόγοι που αρνήθηκαν πραγματική δικαιοσύνη στον Rubin Carter στο New Jersey είναι πολιτικοί. Σε αποκλειστική συνέντευξη, που έδωσε στο περιοδικό Penthouse το 1975, οι απαντήσεις, που έδωσε, αποκάλυψαν για πρώτη φορά το πολιτικό υπόβαθρο πίσω από την υπόθεση Hurricane. Η συνέντευξη ανέδειξε μια ιστορία δύο ετών, από το 1964 ως το 1966,περίοδος κατά την οποία ο πυγμάχος είχε την διαρκή παρενόχληση του FBI, καθώς και μία πανεθνική εκστρατεία της αστυνομίας να πιάσει τον Carter, επειδή δραστηριοποιείτο για τα πολιτικά δικαιώματα και για την πεποίθησή του και ειλικρινή υποστήρηξη της αυτοάμυνας ενάντια στην αστυνομική βία. Στην συνέντευξη αυτή περιλαμβάνεται ο αγώνας του Carter κατά του κατεσημένου της πυγμαχίας, η σχέση του με τον Martin Luther King και τον αιδεσιμότατο CL Franklin,ο ρόλος του κυβερνήτη του New Jersey, Brendan Byrne, στην πρώτη δίκη και οι πραγματικοί λόγοι, για τους οποίους ο δικαστής Larner απέρριπτε την έφεση του Carter για νέα δίκη. Στις 17 Ιουνίου του 1966, και περίπου στις δυόμιση τα ξημερώματα, 2 Μαύροι άντρες εισβάλουν στο μπαρ Lafayette, στην περιοχή του New Jersey των ΗΠΑ. Οι δύο άντρες, κρατούν στα χέρια τους ένα πιστόλι και μια καραμπίνα, και με απίστευτη αγριότητα, πυροβολούν και σκοτώνουν τον ιδιοκτήτη James Oliver και τον πελάτη Fred Nauyoks. Εκτός απο αυτούς, τραυματίζουν σοβαρά πυροβολώντας στον λαιμό, στο στομάχι, στον αριστερό πνεύμονα, την Hazel Tanis, που βρισκόταν στο μπαρ εκείνη τη ώρα και της οποίας το χέρι είχε καταστραφεί απο τα σκάγια της καραμπίνας και τον Willie Marins.
Εκτός απο τους τραυματίες, αυτόπτες μάρτυρες ήταν δύο γείτονες και ο απατεώνας Alfred Bello. Ο Alfred Bello εκείνο το βράδυ πήγαινε για να κλέψει σε ένα εργοστάσιο εκεί κοντά.. Καθώς περνούσε από εκεί, είδε δύο μαύρους άντρες, οι οποίοι έβγαιναν τρέχοντας από το μπαρ κρατώντας ένα πιστόλι και μια καραμπίνα.Νομίζοντας ότι τον κυνηγούσαν, επειδή τους είδε, τράπηκε σε φυγή, αλλά όταν κατάλαβε πως δεν τον κυνηγούσε κανείς, γύρισε πίσω στο μπαρμ την ώρα που οι δύο οπλισμένοι έφευγα με ένα άσπρο αυτοκίνητο, που ηταν σταθμευμένο πιο κάτω, κοντά στο μπαρ.
H Patty Valentine κατέθεσε τα εξής : Είχε αποκοιμηθεί στο μαξιλάρι της, ενώ παρακολουθούσε τηλεόραση , όταν ξύπνησε από κάτι που έμοιαζε σαν μια μεγάλη έκρηξη από την ταβέρνα . Έτρεξε προς το παράθυρό της και είδε δύο έγχρωμους άνδρες να μπαίνουν σε ένα λευκό Dodge Polara αυτοκίνητο και να τραβούν προς τα βόρεια . Κρίνοντας από τον τρόπο που ''απογειώθηκε'' το αυτοκίνητο, κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Μπήκε από την πλαϊνή πόρτα στο Lafayette grill ταυτόχρονα με τον Alfred Bello, ο οποίος έμπαινε από την μπροστινή πόρτα και της είπε να μείνει εκεί που ήταν, αλλά εκείνη, αντίθετα, πλησίασε τον Willie Marins .Σύντομα είδε και την Hazel Tanis και όταν την αντίκρυσε, άρχισε να ουρλιάζει και έτρεξε πίσω στην πλαϊνή πόρτα και τρέχοντας ανέβηκε τις σκάλες προς τον επάνω όροφο και κάλεσε τους αστυνομικούς από το διαμέρισμά της. Αφού μίλησε με την αστυνομία, επέστρεψε στην ταβέρνα, προκειμένου να βοηθήσει, άν μπορούσε, την Tanis με οποιονδήποτε τρόπο. Αργότερα, η αστυνομία έφερε τον Κάρτερ και το αυτοκίνητό του στον τόπο του εγκλήματος, όπου η Valentine δήλωσε ότι αυτό ήταν το αυτοκίνητο της απόδρασης .
Οι έρευνες συνεχίζονται. Το πόρισμα της βαλλιστικής ανέφερε ότι επρόκειτο για ένα 32άρι πιστόλι και μια καραμπίνα, όμοια με αυτά που υπήρχαν στο αυτοκίνητο του Carter.
Μετά από μερικούς μήνες, ο Alfred Bello κλήθηκε από την αστυνομία, για άλλη μια εξέταση γύρω από το θέμα των φόνων στο bar Lafayette. Κατέθεσε ότι, όταν πήγε, για να κλέψει στο εργοστάσιο, είχε μαζί του τον Arthur Dexter Bradley. Ο Bradley κατέθεσε κι αυτός όσα είδε. Και οι δύο απατεώνες είπαν ότι από το μπαρ βγήκαν δύο οπλισμένοι μαύροι και ότι εκπρόκειτο για τον Carter και τον Artis. Βασισμένη η αστυνομία στις καταθέσεις των απατεώνων, συλλαμβάνουν τους δύο ξανά και τους προφυλακίζουν.
Η πρώτη δίκη
Το 1967 ξεκίνησε η δίκη του Carter. Ως υπεράσπιση είχε τον γνωστό την εποχή εκείνη δικηγόρο Raymond A. Brown. Κατηγορείτο ότι διέπραξε τους τρεις φόνους, για να εκδικηθεί τη δολοφονία ενός μαύρου ταβερνιάρη από κάποιον λευκό, λίγες ώρες πριν στο Paterson.
O δικηγόρος του Carter έδειξε ότι οι μάρτυρες κατηγορίας ήταν αναξιόπιστοι, διότι είχαν δώσει διαφορετικές καταθέσεις και ότι η περιγραφή του αυτοκινήτου των δολοφόνων με τα φώτα σαν πεταλούδες, δεν ταίριαζε με το αυτοκίνητο του Carter.
Οι μάρτυρες υπεράσπισης, τους οποίους έφερε ενώπιον του δικαστηρίου, δήλωσαν ότι οι κατηγορούμενοι δεν βρίσκονταν στον τόπο του εγκλήματος, αλλά σε άλλο μπαρ της περιοχής και αυτό αποτελούσε το άλλοθι των κατηγορουμένων. Ένα στοιχείο, στο οποίο επέμεινε ο Raymond A. Brown, καθώς το θεωρούσε πολύ σημαντικό και ταυτόχρονα απαλλακτικό για τον πελάτη του, ήταν η μαρτυρία του Willie Marins, ο οποίος είχε πυροβοληθεί εκείνο το βράδυ, αλλά είχε επιζήσει και ο οποίος δεν αναγνώρισε στο πρόσωπο των δύο κατηγορουμένων τους δύο δολοφόνους.
Στις 29 Ιουνίου 1967, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν αδιάψευστα στοιχεία, που να αποδεικνύουν την ενοχή των κατηγορουμένων και παρ' ότι το κίνητρο του εγκλήματος ήταν επισφαλές, το δικαστήριο βασίστηκε μόνο στην μαρτυρία του απατεώνα Alfred Bello, με αποτέλεσμα να κριθούν ένοχοι και οι δύο και να καταδικαστούν δις ισόβια ο Carter και μια σε ισόβια ο Artis.
Ο Carter παρά το γεγονός ότι κλείστηκε στις φυλακές του Trenton και του Rahway, συνέχισε να διατρανώνει την αθωότητά του, με το να αψηφά την εξουσία των δεσμοφυλάκων, αρνούμενος να φορέσει τη στολή ενός κρατούμενου, και να γίνει ένας ερημίτης στο κελί του. Διάβαζε και μελετούσε διαρκώς, και το 1974 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του, με τίτλο The 16th Round: From Number 1 Contender to Number 45472, που είχε ευρεία αποδοχή και επευφημία.
Η υποστήριξη
Μια ολόκληρη ρατσιστική και βρώμικη πλεκτάνη είχε στηθεί σε βάρος του Carter, ο οποίος αντί να γίνει πρωταθλητής του μποξ, κλείστηκε στη φυλακή, μετά μια δίκη, που βασίστηκε σε μαρτυρίες απατεώνων, ξεσηκώνοντας θύελλα διαμαρτυριών όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.
Ο Carter όμως, δεν ήταν ένας συνηθισμένος φυλακισμένος.Δεν σταματούσε να δηλώνει αθώος, δεν δέχθηκε ποτέ να φορέσει τα ενδύματα της φυλακής και διέθεσε μάλιστα δέκα χιλιάδες δολλάρια σε έναν εκδότη για την αυτοβιογραφία του, που σύντομα εκδόθηκε με τον τίτλο The Sixteenth Round. Η περίπτωσή του είχε προσελκύσει την προσοχή πολλών διασήμων, συμπεριλαμβανομένου ενός ρεπόρτερ από την εφημερίδα New York Times, που είχε ασχοληθεί με την υπόθεση και είχε καταδείξει τα ψεύδη των δύο απατεώνων μαρτύρων.
Παρά το γεγονός ότι ο δικαστής Larner δύο φορές είχε απορρίψει τις αιτήσεις για μια νέα δίκη , η υπεράσπιση είχε αρχίσει να κάνει προόδους στο δικαστήριο της κοινής γνώμης . Το πιο κρίσιμο βήμα στη διαδικασία είχε ληφθεί πριν από ένα χρόνο , όταν ο Selwyn Raab ξεκίνησε μια σειρά άρθρων στην εφημερίδα New York Times .
Οι δυνάμεις που τάσσονταν υπέρ του Carter, είχαν πλέον μια σοβαρή φωνή σε μια από τις πιο σημαντικές εφημερίδες της χώρας Από το φθινόπωρο του 1975 , με μία επιθετική και έμπειρη ομάδα δικηγόρων υπεράσπισης και με την αιφνιδιαστική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που απέρριπτε το αίτημα για δεύτερη δίκη, η δημόσια στήριξη άρχισε να αυξάνεται και πάλι .
Το 1975 είχε ήδη ξεκινήσει το Ταμείο Υποστήριξης του Hurricane και μια σειρά από διασημότητες από τον Burt Reynolds και τον Stevie Wonder ως τον Muhammad Ali και την Coretta Scott King, αλλά και όλοι όσοι πίστευαν στην αθωότητά του πυγμάχου, προσέθεταν τα ονόματά τους σε ένα μακρύ κατάλογο διασήμων ανθρώπων απ' όλον τον κόσμο, που προσπαθούσαν να κάνουν γνωστή την υπόθεση, να καταδείξουν την δικαστική μεροληψία και να βοηθήσουν με δηλώσεις, διαμαρτυρίες και κάθε άλλο τρόπο στην υπόθεσή του Carter, ώστε να αποδοθεί η δικαιοσύνη, που του οφειλόταν.
Μέχρι τον Αύγουστο του 1975, η συλλογή των προσωπικοτήτων που υποστήριζαν τον Carter είχε αυξηθεί θεαματικά . Στους υποστηρικτές συμμετείχαν πλέον διάσημοι μελετητές από πανεπιστήμια προσωπικότητες απ' όλον τον κόσμο, καλλιτέχνες, άνθρωποι του αθλητισμού, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης συμπεριλαμβανομένων του Burt Reynolds, της Dyan Cannon, της Ellen Burstyn, του Walt Frazier, του Earl Monroe, της Melba Moore ,του τραγουδιστή της κάντρυ Johnny Cash, του τραγουδιστή Harry Belafonte , του συγγραφέα, δημοσιογράφου, σεναριογράφου και σκηνοθέτη Norman Mailer, του σεναριογράφου, τηλεοπτικού παραγωγού, συγγραφέα και αθλητικογράφου Budd Schulberg και του δημοσιογράφου, συγγραφέα, εκδότη και ηθοποιού George Plimpton.
Σχεδόν όλες αυτές οι εξέχουσες προσωπικότητες έγινε μέρος της εθνικής επιτροπής, ογδόντα δύο μέλη συνολικά, γνωστής ως '' Hurricane Trust Fund ''. Η επιτροπή αυτή διοργάνωσε μία συναυλία στο Madison Square Garden το Φθινόπωρο του 1975, για να συγκεντρωθούν χρήματα για την νομική υπεράσπιση του Carter και του Artis.
Την 1η Σεπτεμβρίου, η εφημερίδα New York Times ανέφερε ότι μια ομάδα από το Newark είχε συγκεντρώσει δεκαπέντε χιλιάδες υπογραφές ζητώντας νέα δίκη για τον Carter και τον Artis
Η Carolyn Kelley ορίστηκε εκτελεστικός διευθυντής της οργάνωσης που ονομάστηκε Επιτροπή του New Jersey για την Άμυνα του Rubin Carter και John Artis.Ταυτοχρόνως, στο Χιούστον , μια ομάδα με επικεφαλής τον George Lois, επιτυχημένο στέλεχος διαφημιστικής, ιδρύει το Hurricane Defense Fund με σκοπό τη συγκέντρωση πεντακοσίων χιλιάδων δολλαρίων για τα δικαστικά έξοδα .
Μια ολόκληρη ρατσιστική και βρώμικη πλεκτάνη είχε στηθεί σε βάρος του Carter, ο οποίος αντί να γίνει πρωταθλητής του μποξ, κλείστηκε στη φυλακή, μετά μια δίκη, που βασίστηκε σε μαρτυρίες απατεώνων, ξεσηκώνοντας θύελλα διαμαρτυριών όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.
Ο Carter όμως, δεν ήταν ένας συνηθισμένος φυλακισμένος.Δεν σταματούσε να δηλώνει αθώος, δεν δέχθηκε ποτέ να φορέσει τα ενδύματα της φυλακής και διέθεσε μάλιστα δέκα χιλιάδες δολλάρια σε έναν εκδότη για την αυτοβιογραφία του, που σύντομα εκδόθηκε με τον τίτλο The Sixteenth Round. Η περίπτωσή του είχε προσελκύσει την προσοχή πολλών διασήμων, συμπεριλαμβανομένου ενός ρεπόρτερ από την εφημερίδα New York Times, που είχε ασχοληθεί με την υπόθεση και είχε καταδείξει τα ψεύδη των δύο απατεώνων μαρτύρων.
Παρά το γεγονός ότι ο δικαστής Larner δύο φορές είχε απορρίψει τις αιτήσεις για μια νέα δίκη , η υπεράσπιση είχε αρχίσει να κάνει προόδους στο δικαστήριο της κοινής γνώμης . Το πιο κρίσιμο βήμα στη διαδικασία είχε ληφθεί πριν από ένα χρόνο , όταν ο Selwyn Raab ξεκίνησε μια σειρά άρθρων στην εφημερίδα New York Times .
Οι δυνάμεις που τάσσονταν υπέρ του Carter, είχαν πλέον μια σοβαρή φωνή σε μια από τις πιο σημαντικές εφημερίδες της χώρας Από το φθινόπωρο του 1975 , με μία επιθετική και έμπειρη ομάδα δικηγόρων υπεράσπισης και με την αιφνιδιαστική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που απέρριπτε το αίτημα για δεύτερη δίκη, η δημόσια στήριξη άρχισε να αυξάνεται και πάλι .
Το 1975 είχε ήδη ξεκινήσει το Ταμείο Υποστήριξης του Hurricane και μια σειρά από διασημότητες από τον Burt Reynolds και τον Stevie Wonder ως τον Muhammad Ali και την Coretta Scott King, αλλά και όλοι όσοι πίστευαν στην αθωότητά του πυγμάχου, προσέθεταν τα ονόματά τους σε ένα μακρύ κατάλογο διασήμων ανθρώπων απ' όλον τον κόσμο, που προσπαθούσαν να κάνουν γνωστή την υπόθεση, να καταδείξουν την δικαστική μεροληψία και να βοηθήσουν με δηλώσεις, διαμαρτυρίες και κάθε άλλο τρόπο στην υπόθεσή του Carter, ώστε να αποδοθεί η δικαιοσύνη, που του οφειλόταν.
Μέχρι τον Αύγουστο του 1975, η συλλογή των προσωπικοτήτων που υποστήριζαν τον Carter είχε αυξηθεί θεαματικά . Στους υποστηρικτές συμμετείχαν πλέον διάσημοι μελετητές από πανεπιστήμια προσωπικότητες απ' όλον τον κόσμο, καλλιτέχνες, άνθρωποι του αθλητισμού, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης συμπεριλαμβανομένων του Burt Reynolds, της Dyan Cannon, της Ellen Burstyn, του Walt Frazier, του Earl Monroe, της Melba Moore ,του τραγουδιστή της κάντρυ Johnny Cash, του τραγουδιστή Harry Belafonte , του συγγραφέα, δημοσιογράφου, σεναριογράφου και σκηνοθέτη Norman Mailer, του σεναριογράφου, τηλεοπτικού παραγωγού, συγγραφέα και αθλητικογράφου Budd Schulberg και του δημοσιογράφου, συγγραφέα, εκδότη και ηθοποιού George Plimpton.
Σχεδόν όλες αυτές οι εξέχουσες προσωπικότητες έγινε μέρος της εθνικής επιτροπής, ογδόντα δύο μέλη συνολικά, γνωστής ως '' Hurricane Trust Fund ''. Η επιτροπή αυτή διοργάνωσε μία συναυλία στο Madison Square Garden το Φθινόπωρο του 1975, για να συγκεντρωθούν χρήματα για την νομική υπεράσπιση του Carter και του Artis.
Την 1η Σεπτεμβρίου, η εφημερίδα New York Times ανέφερε ότι μια ομάδα από το Newark είχε συγκεντρώσει δεκαπέντε χιλιάδες υπογραφές ζητώντας νέα δίκη για τον Carter και τον Artis
Η Carolyn Kelley ορίστηκε εκτελεστικός διευθυντής της οργάνωσης που ονομάστηκε Επιτροπή του New Jersey για την Άμυνα του Rubin Carter και John Artis.Ταυτοχρόνως, στο Χιούστον , μια ομάδα με επικεφαλής τον George Lois, επιτυχημένο στέλεχος διαφημιστικής, ιδρύει το Hurricane Defense Fund με σκοπό τη συγκέντρωση πεντακοσίων χιλιάδων δολλαρίων για τα δικαστικά έξοδα .
1975, Φυλακές Trenton New Jersey.
Ο Mike Douglas και η Dyan Cannon
παίρνουν συνέντευξη από τον Carter.
Ο Mike Douglas και η Dyan Cannon
παίρνουν συνέντευξη από τον Carter.
Το πρώτο σημαντικό
συλλαλητήριο για την υποστήριξη του Carter πραγματοποιήθηκε το 1975,
στις 9 Σεπτεμβρίου, στο Newark. Χιλιάδες άτομα ενώθηκαν σε μια πορεία με
επικεφαλής τον Muhammad Ali στα σκαλοπάτια του Δημαρχείου.Ο δήμαρχος Kenneth Gibson
συνόδευσε τους διαδηλωτές , ανακηρύσσοντας την ημέρα ως ημέρα του Rubin
Carter και δήλωσε πως η κεντρική λεωφόρος του Newark θα μετονομαζόταν
σε ''Justice for Rubin Carter Avenue.''
Δύο εβδομάδες αργότερα ένα δεύτερο συλλαλητήριο πραγματοποιήθηκε στο Newark ,το οποίο οργάνωσε η Carolyn Kelley
Ο George Lois, είχε αρχίσει προ καιρού, να ενδιαφέρεται για την περίπτωση του Carter μετά από μια επίσκεψη που του είχε κάνει ο Richard Solomon , ο οποίος είχε αρχίσει ήδη να διερευνά το πώς θα διοργανώνονταν αποτελεσματικά η εκστρατεία βοήθειας για τον φυλακισμένο πυγμάχο , αλλά έστρεφε πλέον τις σημαντικές ενέργειές του προς μια βιώσιμη δημοσιότητα. Το ταλέντο του Lois ως διευθυντού μάρκετινγκ και διαφήμισης, ήταν μια σημαντική δύναμη στo να αναπτυχθεί το ενδιαφέρον και η υποστήριξη για την υπόθεση Carter..
O Richard Solomon αναζητούσε μια προσωπικότητα, που με το όνομά της θα έδινε δημοσιότητα στην εκστρατεία. Σκέφτηκε τον Bob Dylan , ευαισθητοποιημένο σε θέματα ανθρώπινων δικαιωμάτων, το ίνδαλμα του folk-rock, που συμμετείχε στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα από τις αρχές της δεκαετίας του '60. Έτσι, ταχυδρομηθεί στον Dylan ένα αντίγραφο της αυτοβιογραφίας του Carter και τον καλεί να συναντήσει τον Carter, ώστε να μάθει περισσότερα σχετικά με την υπόθεσή του. Ο Dylan δέχτηκε την πρόσκλησή του . Επιστρέφοντας από μια περιοδεία στην Ευρώπη, διάβασε την βιογραφία στο αεροπλάνο.Όταν έφτασε, σταμάτησε στο Trenton και επικοινώνησε με τον Richard Solomon, ο οποίος κανόνισε μια επίσκεψη στη φυλακή .Ο Dylan πέρασε εννέα ώρες συζητώντας με τον '' Hurricane''. Μετά τη συνάντηση είπε ότι αισθάνθηκε συμπαθεια γι αυτόν τον άνθρωπο,κατάλαβε πως η φιλοσοφία του ανθρώπου αυτού και η δική του φιλοσοφία βρίσκονταν στον ίδιο δρόμο, ότι πίστευε στην αθωότητά του και ότι δεν συμβαίνει συχνά στους ανθρώπους να ταυτίζονται κατά τέτοιον τρόπο οι απόψεις τους.
Αμέσως μετά την συνάντηση στη φυλακή θέλησε να γράψει ένα τραγούδι, αλλά δυσκολεύτηκε αρκετά», διηγείται ο συνδημιουργός του «Hurricane», Jacques Levy.
«Δεν μπορούσε να κάνει την αρχή. Όταν όμως το είδε από την μυθιστορηματική του πλευρά, τότε όλα έγιναν εύκολα: Pistol shots ring out in a barroom night.... Here comes the story of the Hurricane. Boom! Τίτλοι. Σαν ταινία του σινεμά».
Και πράγματι αυτό ακριβώς είναι το Hurricane. Ένα κινηματογραφικό τρέιλερ, ένα ποίημα γροθιά στο ρατσισμό και την αδικία, στην κοινωνία του New Jersey, ένα σκληρό πολιτικό μανιφέστο, ένα folk αριστούργημα στολισμένο με το υπέροχο βιολί της Scarlet Rivera. Ο Carter και ο Artis θα έχουν στο εξής μια δυνατή μπαλάντα του Dylan, που θα κάνει τα δεινά τους γνωστά σε εκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο!Το τραγούδι "Hurricane", απετέλεσε, ίσως, τη μεγαλύτερη ώθηση στην εκστρατεία που έγινε για τον Carter από τους υποστηρικτές του, για να του δοθεί η ευκαιρία μιας νέας δίκης .
Ο Solomon και ο Lois συνέχισαν να οργανώνουν εκστρατείες για να ευαισθητοποιήσουν τους ανθρώπους στις Πολιτείες και να ενδιαφερθούν για την υπόθεση Carter. Ήταν σε θέση να δημιουργήσουν θετικές θέματα σε ένα ευρύ φάσμα αμερικανικών περιοδικών, που κυμαίνονταν από το φιλελεύθερο New Republic, μέχρι το συντηρητικό National Review. Ήταν πλέον φανερό το γεγονός ότι η περίπτωση Carter είχε παρακάμψει κάθε ιδεολογία και στόχευε κατ' ευθείαν στη συλλογική καρδιά του Αμερικανικού λαού.
Δύο εβδομάδες αργότερα ένα δεύτερο συλλαλητήριο πραγματοποιήθηκε στο Newark ,το οποίο οργάνωσε η Carolyn Kelley
Ο George Lois, είχε αρχίσει προ καιρού, να ενδιαφέρεται για την περίπτωση του Carter μετά από μια επίσκεψη που του είχε κάνει ο Richard Solomon , ο οποίος είχε αρχίσει ήδη να διερευνά το πώς θα διοργανώνονταν αποτελεσματικά η εκστρατεία βοήθειας για τον φυλακισμένο πυγμάχο , αλλά έστρεφε πλέον τις σημαντικές ενέργειές του προς μια βιώσιμη δημοσιότητα. Το ταλέντο του Lois ως διευθυντού μάρκετινγκ και διαφήμισης, ήταν μια σημαντική δύναμη στo να αναπτυχθεί το ενδιαφέρον και η υποστήριξη για την υπόθεση Carter..
O Richard Solomon αναζητούσε μια προσωπικότητα, που με το όνομά της θα έδινε δημοσιότητα στην εκστρατεία. Σκέφτηκε τον Bob Dylan , ευαισθητοποιημένο σε θέματα ανθρώπινων δικαιωμάτων, το ίνδαλμα του folk-rock, που συμμετείχε στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα από τις αρχές της δεκαετίας του '60. Έτσι, ταχυδρομηθεί στον Dylan ένα αντίγραφο της αυτοβιογραφίας του Carter και τον καλεί να συναντήσει τον Carter, ώστε να μάθει περισσότερα σχετικά με την υπόθεσή του. Ο Dylan δέχτηκε την πρόσκλησή του . Επιστρέφοντας από μια περιοδεία στην Ευρώπη, διάβασε την βιογραφία στο αεροπλάνο.Όταν έφτασε, σταμάτησε στο Trenton και επικοινώνησε με τον Richard Solomon, ο οποίος κανόνισε μια επίσκεψη στη φυλακή .Ο Dylan πέρασε εννέα ώρες συζητώντας με τον '' Hurricane''. Μετά τη συνάντηση είπε ότι αισθάνθηκε συμπαθεια γι αυτόν τον άνθρωπο,κατάλαβε πως η φιλοσοφία του ανθρώπου αυτού και η δική του φιλοσοφία βρίσκονταν στον ίδιο δρόμο, ότι πίστευε στην αθωότητά του και ότι δεν συμβαίνει συχνά στους ανθρώπους να ταυτίζονται κατά τέτοιον τρόπο οι απόψεις τους.
Αμέσως μετά την συνάντηση στη φυλακή θέλησε να γράψει ένα τραγούδι, αλλά δυσκολεύτηκε αρκετά», διηγείται ο συνδημιουργός του «Hurricane», Jacques Levy.
«Δεν μπορούσε να κάνει την αρχή. Όταν όμως το είδε από την μυθιστορηματική του πλευρά, τότε όλα έγιναν εύκολα: Pistol shots ring out in a barroom night.... Here comes the story of the Hurricane. Boom! Τίτλοι. Σαν ταινία του σινεμά».
Και πράγματι αυτό ακριβώς είναι το Hurricane. Ένα κινηματογραφικό τρέιλερ, ένα ποίημα γροθιά στο ρατσισμό και την αδικία, στην κοινωνία του New Jersey, ένα σκληρό πολιτικό μανιφέστο, ένα folk αριστούργημα στολισμένο με το υπέροχο βιολί της Scarlet Rivera. Ο Carter και ο Artis θα έχουν στο εξής μια δυνατή μπαλάντα του Dylan, που θα κάνει τα δεινά τους γνωστά σε εκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο!Το τραγούδι "Hurricane", απετέλεσε, ίσως, τη μεγαλύτερη ώθηση στην εκστρατεία που έγινε για τον Carter από τους υποστηρικτές του, για να του δοθεί η ευκαιρία μιας νέας δίκης .
Ο Solomon και ο Lois συνέχισαν να οργανώνουν εκστρατείες για να ευαισθητοποιήσουν τους ανθρώπους στις Πολιτείες και να ενδιαφερθούν για την υπόθεση Carter. Ήταν σε θέση να δημιουργήσουν θετικές θέματα σε ένα ευρύ φάσμα αμερικανικών περιοδικών, που κυμαίνονταν από το φιλελεύθερο New Republic, μέχρι το συντηρητικό National Review. Ήταν πλέον φανερό το γεγονός ότι η περίπτωση Carter είχε παρακάμψει κάθε ιδεολογία και στόχευε κατ' ευθείαν στη συλλογική καρδιά του Αμερικανικού λαού.
Ο Muhammad Ali
Είναι σπάνιο για τον κόσμο των βαρέων βαρών, ένας πρωταθλητής πυγμαχίας, να αφιερώσει έναν αγώνα σε έναν άλλο πυγμάχο και είναι ακόμα πιο σπάνιο, όταν ο πυγμάχος είναι φυλακισμένος. Ωστόσο, αυτό ακριβώς που έκανε ο Muhammad Ali εκείνο το πρωί του Μαΐου, πριν από τον αγώνα με τον Ron Lyle, τρόμαξε τους δημοσιογράφους στο Λας Βέγκας, όταν είπε:
"Αφιερώνω αυτόν τον αγώνα στον Rubin Carter. "
Για εκείνους τους λίγους οπαδούς πυγμαχίας που δεν είχαν ακούσει για τον Rubin "Hurricane" Carter, ή δεν θυμόνταν πια την μανιώδη συντριβή των αντιπάλων στο ρίνκ, τα βράδια Παρασκευής στους αγώνες της δεκαετίας του 1960, η απόφαση του Ali να γίνει συνπρόεδρος του Ταμείου για τον Rubin "Hurricane " Carter ήταν μια εκπληκτική παρουσίαση ενός ανθρώπου, ο οποίος είχε γίνει ένα ζωντανό σύμβολο θάρρους και κατά συνέπεια πασίγνωστος σε όλους, όσους μάχονταν ενάντια στην αδικία.
Μια εβδομάδα μετά την γεμάτη νίκες περίοδο , στην οποία ο Muhamad Ali είχε νικήσει τον Rone Lyle, ο Lois διοργάνωσε δείπνο, ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα για την υποστήριξη του Ταμείου για τον Carter.
Ο Ali εμφανίστηκε στις εορταστικές εκδηλώσεις , που πραγματοποιήθηκaν στη Νέα Υόρκη, στο Blue Angel nightclub.Απευθυνόμενος σε 250 άτομα, που είχαν συμβάλει πενήντα δολάρια, ο Ali δήλωσε ότι
''Το δικαστικό σύστημα του New Jersey είναι πολύ υπερήφανο για να αναγνωρίσει ότι έβαλε λάθος άνθρωπο στη φυλακή για εννέα χρόνια . Οι άνθρωποι που έχουν καταδικάσει τον Hurricane μάλλον έκαναν αυτό που πίστευαν ότι ήταν σωστό κατά τη χρονική εκείνη στιγμή . Αλλά είναι αναγκαία μια νέα δίκη.''
1975 Ο Bob Dylan και ο Muhammad Ali στη Madison Square της Νέας Υόρκης
Η δεύτερη δίκη
Είχαν περάσει επτά χρόνια από την πρώτη δίκη, που οδήγησε τον Carter και τον Artis στη φυλακή.
Αποκομμένος από τη ζωή ο Rubin Carter, πέρασε αυτά τα χρόνια διαβάζοντας κάθε νομικό βιβλίο, που θα μπορούσε να φτάσει στα χέρια του, προσπαθώντας να γιατρέψει τις συναισθηματικές πληγές της συζύγου και της κόρης του, που αγωνίζονται για τη μεταρρύθμιση των φυλακών Rahway State Prison και αποκρούοντας σαδιστές φύλακες, ή ομοφυλοφιλικές επιθέσεις. Φαινόταν, επιτέλους, στις αρχές του Φθινοπώρου του 1974 ότι ο μεγαλύτερος και πιο δύσκολο αγώνας της ζωής του είχε σχεδόν τελειώσει.
Τον Σεπτέμβριο του 1974, ο Bello και ο Bradley αναίρεσαν την πρώτη κατάθεσή τους, αποκαλύ - πτοντας ότι είχαν πει ψέματα πως είχαν δει τον Carter και τον Artis στο μπαρ, να διαπράττουν τους φόνους, για να έχουν ευνοϊκή μεταχείριση από την αστυνομία, με αντάλλαγμα 10.500 δολάρια και τις υποσχέσεις της επιείκειας για το αδίκημα της ληστείας. "Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Carter ήταν καταδικασμένος," παραδέχτηκε ο Bradley στην εφημερίδα New York Times.
Χρησιμοποιώντας τις αναιρέσεις των Bello και Bradley, οι συνήγοροι ζήτησαν νέα δίκη σε ακρόαση ενώπιον του Samuel Larner, του δικαστή, ο οποίος είχε κρίνει ένοχους στην πρώτη δίκη τους δύο κατηγορούμενους, εκφράζοντας την πλήρη συμφωνία του με την ετυμηγορία των ενόρκων .
Ο δικαστής Larner αρνήθηκε το δικαίωμα του Carter για μια νέα δίκη, για να ''διαφυλάξει το δικαστικό σύστημα'' και αρνήθηκε και αρνήθηκε να αποφυλακιστεί με εγγύηση, χαρακτηρίζοντας την αίτηση αποφυλάκισης ως επιπόλαια.
Έτσι ο Carter δεν είχε παρά να περιμένει και να ελπίζει ότι θα κατόρθωνε κάποια στιγμή, να προσφύγει στα ομοσπονδιακά δικαστήρια. Μόνο εκεί, μακριά από τη δύναμη της πολιτικής μηχανής του New Jersey, ο Τυφώνας δεν φοβόταν τίποτε και είχε κάθε πιθανότητα για έναν δίκαιο αγώνα
Ο δημοσιογράφος Gerard Colby Zilg, που πήρε τη συνέντευξη έγραψε για τον Carter
" Δεν είχε μεγάλο ύψος σε αντίθεση με το μεγάλο όνομά του, αλλά ο Rubin Carter είχε ένα δυναμισμό και τη δύναμη του χαρακτήρα, που γεμίζουν αμέσως κάθε δωμάτιο .Το αθλητικό σώμα, η γενειάδα του, ίδια με του Fu Manchu και το ξυρισμένο μαύρο κεφάλι που μου κέντρισε το ενδιαφέρον στην τηλεόραση χρόνια πριν , αλλά και η ''άγρια'' εικόνα που είχα γι αυτόν, έσβησε από την πραγματική ζεστασιά του χαιρετισμού του και το πλατύ,γενναναιόδωρο χαμόγελο.Το λίκνισμα στο βήμα του και η νεανική αισιοδοξία του, σε έκαναν σχεδόν να ξεχνάς όλα όσα αυτός ο τριανραοκτάχρονος ''γέρος'' έχει περάσει. Μιλούσε με ένα χαμηλό ρυθμό δραματοποιημένο από χειρονομίες και μόνο το ανεπαίσθητο γκρίζο σύννεφο στο δεξί του μάτι αποκάλυπτε τον κρυφό πόνο πίσω από τα χρυσά γυαλιά Η περιποιημένη ενδυμασία του, το καθαρό χακί φαρδυ παντελόνι εργασίας, το εξαιρετικό, λευκό ζιβάγκο και το μαύρο τουρμπάνι στολισμένο με ένα καρφιτσωμένο μαργαριτάρι, μαρτυρούσε σαφώς την αποφασιστικότητά του να διατηρήσει την ταυτότητα και τον αυτοσεβασμό του αρνούμενος τη συμμόρφωση της ζωής στις φυλακές "
Η ενοχοποιητική συνέντευξη του Bello και του Bradley, που είχε καταγραφεί από την αστυνομία σε μαγνητοταινία, ήρθε στην επιφάνεια το 1976 και οι New York Times δημοσίευσαν εκτενές ρεπορτάζ για την υπόθεση. Οι δικηγόροι του Carter ζήτησαν νέα δίκη, αλλά ο δικαστής, αρνήθηκε μια δεύτερη δίκη, με την αιτιολογία ότι οι δύο απατεώνες αυτόπτες μάρτυρες ήταν αναξιόπιστοι.
Οι δικηγόροι του Carter, ζήτησαν και πάλι να γίνει δίκη υποστηρίζοντας ότι οι απατεώνες, οι οποίοι ήσαν οι βασικοί μάρτυρες, είχαν καταθέσει ψευδώς, για να απαλλαχθούν από την κατηγορία της κλοπής.
Εν τω μεταξύ, ο αυτόπτης μάρτυρας Alfred Bello πέρασε δύο φορές απο τεστ αληθείας, το οποίο ενήργησαν οι διασημότεροι επιστήμονες της εποχής.Το πόρισμα ήταν ότι ο Alfred Bello έλεγε πράγματι την αλήθεια για τα γεγονότα εκείνης της νύχτας αλλά έλεγε ψέματα,όταν δήλωσε ότι βρισκόταν στο δρόμο, την στιγμή που βγήκαν οι δύο οπλισμένοι.
Το 1976, δέκα χρόνια μετά την πρώτη καταδίκη σε ισόβια, ξεκίνησε η δεύτερη δίκη του Carter και του Artis. Στην δεύτερη δίκη, ο Alfred Bello, αναίρεσε για τρίτη φορά την μαρτυρία του και ισχυρίστηκε ξανά ότι οι δύο μαύροι που είδε στο bar Lafayette , ήταν οι Carter και Artis. Ο Bradley αρνήθηκε να συνεργαστεί στο δικαστηριο και έτσι ούτε οι κατήγοροι, ούτε η υπεράσπιση χρησιμοποίησαν τη μαρτυρία του κατά την διάρκεια της δίκης.
Στο δικαστήριο κατέθεσε και ο ένας από τους επιστήμονες, οι οποίοι είχαν κάνει το τεστ αληθείας, λέγοντας ότι ήταν βέβαιος, για το ότι ο Alfred Bello, τη στιγμή της φονικής επίθεσης, δεν βρίσκονταν στον δρόμο, αλλά ήταν μέσα στο μπαρ Lafayette, όμως το δικαστήριο δεν έλαβε υπ΄όψιν την κατάθεση αυτή.
Οι δικηγόροι του Carter κάλεσαν τους μάρτυρες υπεράσπισης της πρώτης δίκης, αλλά όταν κλήθηκαν να καταθέσουν, ορισμένοι από αυτούς άλλαξαν την κατάθεσή τους και κατέθεσαν ότι ο Carter τους είχε παρακαλέσει να τον βοηθήσουν, ώστε να έχει άλλοθι και γι αυτό δεν είχαν καταθέσει την αλήθεια στην πρώτη δίκη. Υπήρξαν όμως και καταθέσεις που αποτελούσαν άλλοθι για τον Carter. Η συνεδρίαση διήρκεσε εννέα ώρες, αλλά η απόφαση ήταν πανομοιότυπη με αυτήν του πρώτου δικαστηρίου, δηλαδή ένοχος και δις ισόβια για τον Carter, ένοχος και μία ισόβια για τον Artis
22 Δεκεμβρίου 1976
Ο Lesra Martin γεννήθηκε το 1963 στο Bushwick του Brooklyn και ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος γιος του Earl και της Alma Martin, από τα οκτώ παιδιά.
Η κακή υγεία του πατέρα, το προβλήμα αλκοολισμού των γονιών του, και μια σειρά από οικογενειακές ατυχίες, οδήγησαν τελικά την οικογένεια Martin από την άνετη σχετικά ζωή και την καλή διαβίωση στο εργατικό Queens, στους επικίνδυνους και εφιαλτικούς δρόμους του Bushwick.
Παρά το γεγονός ότι η οικογένεια ήταν φτωχή, οι γονείς του κατάφεραν να του ενσταλάξουν μέσα του το αίσθημα της ευθύνης και της σκληρής δουλειάς. Παιδικά όνειρα δεν υπήρχαν στον κόσμο Lesra Martin, αφού η καθημερινή επιβίωση ήταν μια ζοφερή πραγματικότητα.
Η οικογένεια του Lesra βασιζόταν στη δουλειά του δεκάχρονου Lezra, ο οποίος εργαζόταν γεμίζοντας σακκιά σε ένα παντοπωλείο, προκειμένου να αγοράσουν τρόφιμα. Στα ένδεκα χρόνια του ο Lezra, ήταν ένα υποσιτισμένο παιδί με πεταχτά δόντια και τραχύ χαμόγελο, που σκούπιζε το δάπεδο σε ένα μπαρ και που κρατούσε τα φιλοδωρήματα, για να αγοράσει επιπλέον ρύζι και φασόλια για τα αδέλφια του. Η ζωή ήταν κάθε μέρα ένας αδυσώπητος αγώνας, μια ισορροπία ανάμεσα στην ελπίδα και την απελπισία. Καθώς ο μεγαλύτερος αδελφός του κατανάλωνε κυριολεκτικά τη ζωή του από την εφηβεία ακόμη σε μια συμμορία, το μέλλον για τον Lesra ήταν ζοφερό.
Η ημέρα που άλλαξε τη ζωή του Lesra
Τον Ιούλιο του 1979 ,ο Lesra , συνοδευόμενος από τον πατέρα του, που θα του έδειχνε το δρόμο , επιβιβάστηκε σε ένα τραίνο και ταξίδεψε για μια νέα καλοκαιρινή δουλειά σε ένα περιβαλλοντολογικό εργαστήριο στο Brooklyn.. Ο Lesra έγινε σύντομα φίλος με μια ομάδα Καναδών επιχειρηματιών οι οποίοι επισκέπτονταν το εργαστήριο. Γοητευμένοι από τη σπίθα και το φως του παιδικού βλέμματος αλλά και την περιέργειά του να μαθαίνει, κατάλαβαν νότι επρόκειτο για ένα λαμπρό παιδί γεμάτο με δυνατότητες που είχε ελάχιστες πραγματικές ευκαιρίες στη ζωή . Η απροσδόκητη φιλία τους είχε ως αποτέλεσμα μια απίστευτη ιστορία, που θα έπαιρνε τον Lesra μακριά από την πόλη του, σε μια νέα ζωή στον Καναδά, όπου επρόκειτο να αντιμετωπίσει μία από τις πιο επώδυνες προκλήσεις της ζωής του.
Παρά τις πολλές δυσκολίες και τα βάρη τους , η οικογένεια Martin ήταν ενωμένη μεταξύ τους με έναν βαθύ και διαρκή δεσμό. Ο Lesra δεν θα ξεχνούσε ποτέ το βλέμμα του πόνου στα πρόσωπα των γονιών του , όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια αγωνιώδη επιλογή: να τον κρατήσουν στο Bushwick κοντά στην οικογένειά του , όπου συμμορίες, φυλακή, ή ναρκωτικά, θα του στερούσαν τελικά ένα μέλλον, ή να του επέτρεπαν να συνοδεύσει μια ομάδα από αγνώστους σε μια ξένη χώρα, οι οποίοι υπόσχονταν βοήθεια και περαιτέρω εκπαίδευσήγια το παιδί. Ο Lesra ήταν διχασμένος ανάμεσα στην γενναιόδωρη προσφορά και την ευθύνη, που ένιωθε για την οικογένειά του . Ωστόσο, ο ίδιος ήθελε να φύγει και, τελικά , οι γονείς του βρήκαν το θάρρος να τον αφήσει να πάει στον Καναδά .
Ο Lesra έφτασε στο Τορόντο, το φθινόπωρο του 1979, αισιόδοξος για τη νέα του ζωή . Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος στους δασκάλους του, για να ανακαλύψουν ότι ο Lesra ήταν ουσιαστικά αναλφάβητος . Έτσι, άρχισε για τον Lesra ένα απίστευτο, επίπονο ταξίδι, για να μάθει να διαβάζει και να γράφει. Ενισχυμένος από τη συμπαράσταση των Καναδών και ειδικά τη δέσμευσή τους , πέρασε αρκετά από τα επόμενα χρόνια πολεμώντας τις καταστροφικές ψυχολογικές και συναισθηματικές πληγές, που οφείλονταν από τη ζωή του της φτώχειας στο γκέτο . Για χρόνια , βαζανιζόταν από εσωτερικές φωνές που του έλεγαν ότι ήταν πάρα πολύ χαζός και ηλίθιος για να μορφωθεί. Φοβόταν τα βιβλία , φοβάταν τις λέξεις .
Ο Lesra και ο Hurricane
Το 1981, σε ένα παζάρι βιβλίων της τοπικής Βιβλιοθήκης, ο Lezra βρήκε το βιβλίο '' The Sixteenth Round: From Number 1 Contender to Number 45472. Επρόκειτο για την αυτοβιογραφία του πυγμάχου μεσαίων βαρών Rubin "Hurricane" Carter, που είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το 1974, με τεράστια απήχηση και επιτυχία. Ήταν το χρονικό μιας ζωής, από τα πρώτα δύσκολα χρόνια, τους θριάμβους στο ρινγκ, τις λυσσαλέες μάχες του με το νομικό σύστημα, και, τέλος, τα δύσκολα χρόνια που σπατάλησε άδικα στη φυλακή. Το βιβλίο ήταν η κραυγή του προς το κοινό για βοήθεια, μια προσπάθεια για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να επανεξεταστεί η υπόθεσή του σε μια νέα δίκη.
Το βιβλίο ήταν αποκάλυψη για τον Lesra. Η υπομονή και το πνεύμα του Carter σε τόσο ακραίες αντιξοότητες, τον γέμισε με τη δύναμη που του έλειπε για να αντιμετωπίσει τις φοβίες του.
Ο Lesra έγραψε στον πυγμάχο, ο οποίος, παρά την απόφαση που είχε πάρει, να μην έχει επαφή με τους ανθρώπους, δέχτηκε να συναντηθεί με τον Lesra. Ήταν το πρώτο βήμα σε μια ελικοειδή διαδρομή πίσω στον κόσμο. Ο Lesra Martin δέθηκε με φιλία με τον πυγμάχο.Του γνώρισε την ομάδα των Καναδών. Αυτή η φιλία ανάμεσα στον Lesra, τον πυγμάχο και τους Καναδούς, οδήγησε σε έναν αγώνα πέντε χρόνων, που βοήθησε τον Carter να κερδίσει την ελευθερία του, το Νοέμβριο του 1985.
ooooooooooooo
Αυτή η μοναδική και μοιραία φιλία μεταξύ τους περιγράφεται στο βιβλίο του 1992 Lazarus and the Hurricane: The Freeing of Rubin "Hurricane"Carter, που έγραψαν τα μέλη της ομάδας των Καναδών Sam Chaiton και Terry Swinton.
Το 1981, και έχοντας παραμείνει 15 χρόνια στην φυλακή, ο συνοδηγός στο λευκό αυτοκίνητο Artis, ένα υπόδειγμα κρατουμένου, ο οποίος το 1974 είχε αρνηθεί την προσφορά της αστυνομίας, να τον απελευθερώσει, αν κατέθετε ότι ο Carter ήταν αυτός που πυροβόλησε, αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή. Ο Carter, συνέχισε να βρίσκεται στην φυλακή. Το 1982, οι δικηγόροι του Carter, συνέχισαν να καταθέτουν αιτήσεις για επανάληψη της δικης, οι οποίες όμως απερρίπτοντο
Το 1984, οι δικηγόροι του Carter, επιμένοντας στην αθωότητα του πελάτη τους, κατέθεσαν πράξη "Habeas corpus", νομική πράξη, για παράνομη και αστήρικτη φυλάκιση κατηγορουμένου, σε ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ.
Έναν χρόνο αργότερα, o ομοσπονδιακός δικαστής Ralph V. Martin, λαμβάνοντας υπ' όψιν του όλα τα στοιχεία, απέρριψε επισήμως τις κατηγορίες για την προ 22 ετών τριπλή δολοφονία, εναντίον του Rubin Hurricane Carter και του John Artis, μια εβδομάδα μετά, που οι εισαγγελείς είχαν δηλώσει ότι δεν θα επιδιώξουν τρίτη δίκη κατά του πρώην πυγμάχου, με το σκεπτικό ότι η καταδικαστική απόφαση πάσχει από τη φυλετική προκατάληψη και την απόκρυψη πληροφοριών από τους μάρτυρες υπεράσπισης.
Τον Νοέμβριο του 1985, ο Rubin Carter, σε ηλικία 48 ετών, αφέθηκε ελεύθερος και χωρίς εγγύηση. Αν και οι εισαγγελείς της υπόθεσης, μπορούσαν να ζητήσουν να επαναληφθεί η διαδικασία και να υπάρξει νέα δίκη, τελικά, αποφάσισαν να μην καταθέσουν πρόταση για επανάληψη της. Η τρίτη δίκη εναντίον του Carter, δεν θα πραγματοποιούνταν ποτέ. ΄Ηταν πιά, οριστικά ελεύθερος, μετά απο 19 ολόκληρα χρόνια στην φυλακή, όπου ποτέ δεν σταμάτησε να φωνάζει για την αθωότητά του.
Μετά την απελευθερωσή του, ο Carter, ξεκίνησε μια καινούργια ζωή στο Οντάριο του Καναδά. Από το 1993 εώς και το 2005, έγινε εκπρόσωπος της οργάνωσης AIDWC, για κατηγορουμένους που φυλακίστηκαν άδικα Απο το 2005 και μετά, έγινε ομιλητής σε διάφορα φόρουμ, ενώ την ίδια χρονιά, του δώθηκαν τιμητικά, δύο διδακτορικά δικηγορίας, απο τα πανεπιστήμια York και Griffith, του Καναδά.
Το 2011 διαγνώστηκε ότι πάσχει από καρκίνο του προστάτη και του δίνονταν, μάλιστα, τρεις έως έξι μήνες ζωής. Στο Τορόντο, όπου εξακολουθεί ως σήμερα, Μάρτιο του 2014, να ζει, τον φροντίζει τα τελευταία δύο χρόνια ο εξηνταεπτάχρονος φίλος του, John Artis. Περνάει το περισσότερο χρόνο στο κρεββάτι και, παρά την εύθραυστη υγεία του, την απώλεια βάρους και την επιδείνωση της κατάστασης, συνεχίζει όπως πάντα έκανε στη ζωή του: Να μάχεται!.
'' Ήμουν στο απόγειο της καριέρας μου, επαγγελματίας πυγμάχος .... Και το μόνο πράγμα που ήξερα ήταν ότι έπρεπε να αγωνιστώ για την ίδια μου τη ζωή, σε δίκη στο ποινικό δικαστήριο . Ήμουν κατηγορούμενος για τη δολοφονία τριών αγνώστων για μένα, σε ένα μπαρ του New Jersey. Το κράτος ζήτησε την ποινή του θανάτου . Οι πιθανότητες να μείνω ζωντανός, δεν ήταν καθόλου υπέρ μου . Υπήρχαν τρία θύματα δολοφονίας . Όλοι τους ήταν λευκοί . Το δικαστήριο ήταν όλοι λευκοί . Η αστυνομία, ο δικαστής , οι ένορκοι και οι εισαγγελείς ήταν όλοι λευκοί. Η εποχή εκείνη ήταν μαύρη. ( γέλια ) Ακόμα κι αν δεν ταίριαζα στην περιγραφή για τους δράστες, ακόμα κι αν τα δύο επιζώντα θύματα δεν με γνώριζαν και δεν μπορούσαν να πουν με ακρίβεια ότι ήμουν εγώ, ακόμη κι αν κατέθεσαν ότι δεν ήμουν εγώ, ακόμα κι αν είχα μια σειρά αξιόπιστων μαρτύρων στη διάθεση μου ως άλλοθι ότι ήμουν αλλού την ώρα του εγκλήματος, ακόμα κι αν πέρασα το τεστ ανιχνευτή ψεύδους, που έδειξε ότι δεν είχα καμία εμπλοκή, και παρ' όλο που κατέθεσα αυτοβούλως ενώπιον δύο διαφορετικών δικαστηρίων και απαλλάχθηκα, εν τούτοις παρέμενα ακόμη καταδικασμένος.
Αλλά τί τύχη...αν μπορείτε να αποκαλέσετε τύχη την κόλαση ενός τρεις εις κάθειρξιν ισοβίτη, το ότι γλίτωσα την εκτέλεση . Ήταν η ποιότητα της νομικής εκπροσώπησής μου, που έκανε την κρίσιμη διαφορά, που μου επέτρεψε να παραμείνω ζωντανός, που επέτρεψε στην αθωότητά μου, να παραμείνει ζωντανή. Και νικήσαμε! Είμαι εδώ! ''
Τελευταία επιθυμία του Hurricane Carter
Ζητά από τον Ken Thompson του Brooklyn DA, να απελευθερώσει ένα άλλο άτομο που είχε καταδικαστεί αδίκως
Μπορεί να με θυμούνται από την άλλη ζωή μου ως πυγμάχο μεσαίων βαρών. Αλλά η μοίρα είχε άλλα σχέδια για μένα. Καταδικάστηκα λανθασμένα για τριπλό φόνο στο Paterson του New Jersey , και πέρασα 19 χρόνια στη φυλακή προσπαθώντας , μαζί με την γενναιόδωρους φίλους και τους καλούς ανθρώπους από όλες τις εκφάνσεις της ζωής, για να διορθώσω αυτό το λάθος και να κερδίσω την ελευθερία μου .
Είμαι τώρα κυριολεκτικά στο νεκροκρέβατό μου και κάνω την τελευταία επιθυμία μου σε εκείνους με τη νομική εξουσία να ενεργούν.
Η μόνη λύπη μου στη ζωή είναι ότι ο David McCallum από το Μπρούκλιν, βρίσκεται ακόμη στην φυλακή από το 1985, την ίδια χρονιά που εγώ απελευθερωνόμουν και εκπροσωπείται από την Innocence International από το 2004.
Ζητώ μόνο να χορηγηθεί πλήρης ακρόαση στον David McCallum τώρα υπό την αιγίδα του νέου εισαγγελέα, Κen Thompson .
Γνωρίζοντας τι κάνω, είμαι σίγουρος ότι όταν δει ο Thompson τα στοιχεία που έφερα στο φως, θα συστήσει την άμεση απελευθέρωσή του .
Ένας άνθρωπος σαν τον McCallum , ο οποίος έχει καταδικαστεί αδίκως και μέχρι σήμερα έχει συμπληρώσει 28 χρόνια πίσω από τα κάγκελα,(που αρχίσαν, όταν ήταν μόλις 16 ετών ), χρειάζεται μια απροκατάληπτη ανώτερη αρχή, ένα άτομο που δεν έχει τίποτα να χάσει ή να κερδίσει από την αδικία που υπάρχει αδικία, για να εξετάσει τα αποδεικτικά στοιχεία ότι κάποιοι έχουν αρνηθεί να ενεργήσουν όλα αυτά τα χρόνια. Είναι για εθελοτυφλία ή ιδιοτέλεια που θά 'πρεπε να κατηγορηθούν;
Ο Willie Stuckey , ο οποίος είχε αδίκως καταδικαστεί μαζί με τον McCallum , έχει ήδη πεθάνει στη φυλακή. Χρειάζεται να πεθάνει και ο David, για να αποφευχθεί μια ενοχλητική αλήθεια ;
Οι λεπτομέρειες αυτής της υπόθεσης θα είναι το θέμα της ακρόασης, αλλά μπορώ να πω κατηγορηματικά ότι ο McCallum, που εκπροσωπείται pro bono από τους πληρεξούσιους Oscar Michelen και John O'Hara και Stuckey είναι τόσο αθώος για την απαγωγή και τη δολοφονία του 20χρονου Nathan Blenner τον Οκτώβριο του 1985, όσο κι ο καθένας που διαβάζει τώρα αυτήν την έκκληση.
Ούτε ένα κομμάτι των στοιχείων δεν τους εμπλέκει σε αυτό το έγκλημα, ούτε τους τοποθετεί οπουδήποτε στο σκηνικό του εγκλήματος. Οι δύο ομολογίες τους, που αποκτήθηκαν διά της βίας και της πονηριάς, δεν επιβεβαιώνουν η μία την άλλη και διαβάζοντάς τες, είναι σαν να διεπράχθησαν δύο διαφορετικά εγκλήματα.
Η αστυνομία, ο εισαγγελέας,ο δικαστής και όρμησαν σε αυτές τις ομολογίες όπως τα σκυλιά σε ένα οστό , και το γραφείο του προηγούμενου Brooklyn DA, Charlie “Joe” Hynes, αναμασάει από τότε αυτό το οστό.
Νέες ένορκες βεβαιώσεις προκύπτουν, ισχυρές ενδείξεις ότι, ενδεχομένως, απαλλακτικές εκθέσεις της αστυνομίας χάθηκαν, απορρίφθηκαν ή αγνοήθηκαν. Τεστ DNA και δακτυλικών αποτυπωμάτων αποδεικτικά στοιχεία, όλα, οδηγούν σε άλλες κατευθύνσεις .
Το γραφείο του Μπρούκλιν DA έχει, όπως είπα, μια ομάδα Ακεραιότητας, Conviction Integrity και όμως δεν έχει ακεραιότητα .
Ελευθερώθηκα από μια ζωντανή κόλαση από τον γενναίο δικαστή H. Lee Sarokin , αφού μου δόθηκε βοήθεια από αφοσιωμένους ανθρώπους που έκαναν τόσα πολλά και που δεν ήμουν σε θέση να αμοίψω παρά μόνο με ευχαριστίες.
Ο McCallum φυλακίστηκε δύο εβδομάδες μετά που ελευθερώθηκα, ξαναγεννήθηκα στο θαύμα αυτού του κόσμου. Τώρα κοιτάζω τον θάνατο κατάματα.. αυτός με πήρε στα σχοινιά , αλλά εγώ δεν θα υποχωρήσω.
Ζητώ από τον Thompson να κοιτάξει κατάματα την αλήθεια,έναν πιο σκληρό πελάτη από το θάνατο και ούτε να υποχωρήσει.
Ακριβώς όπως η δική μου ετυμηγορία, βασιζόταν στο ρατσισμό και όχι στη λογική, στην απόκρυψη και όχι την αποκάλυψη, όπως έγραψε ο Sarokin, έτσι ήταν και για τον McCallum. Ο στόχος μου βοηθώντας αυτόν τον θαυμάσιο άνθρωπο είναι να τον πληρώσω, να του δώσω τη βοήθεια, που έλαβα και εγώ ως αδίκως καταδικασθείς, ως άνθρωπος προς άνθρωπο που χρειάζεται τέτοια βοήθεια τώρα.
Αν βρω ένα παράδεισο μετά από αυτή τη ζωή, θα είμαι αρκετά έκπληκτος. Στη δική μου ζωή σ' αυτόν τον πλανήτη, όμως, ζούσα στην κόλαση για τα πρώτα 49 χρόνια, και ήταν παράδεισος τα τελευταία 28 χρόνια..
Για να ζήσει κανείς σε έναν κόσμο όπου τα θέματα αλήθειας και δικαιοσύνης, έστω και καθυστερημένα, πραγματικά συμβαίνουν, αυτός ο κόσμος θα είναι ο πραγμαρικός παράδεισος για όλους μας.
Ο Carter είναι συνήγορος για αδίκως καταδικασθέντες φυλακισμένους
BY Rubin Carter
NEW YORK DAILY NEWS
Friday, February 21, 2014, 4:00 AM
1975. Η συνέντευξη στο Penthouse
Είστε φυλακισμένος οκτώ χρόνια για φόνο. Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο πραγματικός λόγος που είστε στη φυλακή;
Δεν είμαι στη φυλακή για φόνο. Είμαι στη φυλακή, εν μέρει επειδή είμαι ένας μαύρος στην Αμερική όπου οι εξουσίες επιτρέπουν σε έναν μαύρο να είναι ένας καλλιτέχνης ή ένας εγκληματίας . Ενώ ήμουν ελεύθερος στους δρόμους - με όποια περιορισμένη ελευθερία είχα στους δρόμους - ως βραβευμένος πυγμάχος , με χαρακτήριζαν διασκεδαστή . Όσο παρέμενα σ'αυτόν τον ρόλο, μέσα στο ρινγκ ως βραβευμένος πυγμάχος, για όσο χρόνο αυτό ήταν η Μέκκα μου και δεν ανακατευόμουν στις υποθέσεις αυτής της χώρας, ήμουν αποδεκτός. Αλλά όταν θέλησα να μην βλέπω πλεον ανθρώπους να αποκτηνώνονται - και όταν μίλησα ανοιχτά εναντίον αυτής της βαρβαρότητας, δεν έχει σημασία ποιος διέπραξε την κτηνωδία, μαύρος ή λευκος - Είχα παρενοχλήσεις για τις πεποιθήσεις μου . Διέπραξα κανένα έγκλημα; Στην πραγματικότητα το έγκλημα διαπράχθηκε εις βάρος μου. Όλα τα στοιχεία σήμερα δείχνουν ότι το έγκλημα διαπράχθηκε εις βάρος μου ... και εξακολουθεί να διαπράττεται εναντίον μου. Ό,τι έχει συμβεί στο παρελθόν και ό,τι συμβαίνει τώρα, μοιάζει σαν να είναι ένα πολύ καλό στοίχημα για το τί μπορεί να σου συμβεί αύριο .
Πότε ξεκίνησαν οι παρενοχλήσεις;
Απ'όσο μπορώ να θυμηθώ, ξεκίνησε τον Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Μάρτιο του 1964. Πριν από εκείνη την εποχή, ήμουν ο Rubin Carter που όλοι αγαπούσαν, ένα καλό παιδί. Ο Muhammad Ali και εγώ εμφανιστήκαμε μία φορά ενώπιον της Επιτροπής Πυγμαχίας της Νέας Υόρκης στο Albany, όταν κάποιοι ζητούσαν την κατάργηση της πυγμαχίας. Ο Ali ήταν το καλό παληκάρι που έδειξε τι έκανε η πυγμαχία γι'αυτόν. Τότε τέθηκα στη διάθεση του,ως πρώην κακός ο οποίος είχε βγει από τη φυλακή, και εξήγησα τι είχε κάνει η πυγμαχία για μένα. Ήμουν η μαύρη αμερικάνικη πίττα εκείνη τη στιγμή. Αλλά από τη ώρα που απαλλάχθηκα από τον μάνατζέρ μου,τον Carmen Tedeschi, γιατί με είχε πετάξει έξω από όλα αυτά τα χρήματα, στη συνέχεια, τα μέσα ενημέρωσης έπεσαν πάνω μου. Άρχισαν να λένε ότι είχε αφήσει τον άνθρωπο που με δημιούργησε, αν και κάθε φορά που χτυπούσε το κουδούνι, άρπαζε το σκαμνί και πήγαινε να καθίσει έξω από το ρινγκ.
Με άλλα λόγια , θα αμφισβητούσατε το κατεστημένο της πυγμαχίας;
Ναι. Πριν από αυτό το γεγονός,ποτέ δεν έλεγα πολλά. Ο μάνατζέρ μου μιλούσε για όλα. Ήταν ένα κυνηγόσκυλο της δημοσιότητας και πάντα αναφερόταν στο παρελθόν μου, λέγοντας «να ο άνθρωπός μου, που ήταν στη φυλακή ". Το άφηνα να περάσει και αυτό πιστεύω, τώρα, ότι ήταν ένα λάθος εκ μέρους μου. Διότι τη στιγμή που απαλλάχθηκα από αυτόν και άρχισε να μιλάει για τον εαυτό μου, τότε ακριβώς ο κόσμος άρχισε να λέει, " είναι προκλητικός». Από εκείνη τη στιγμή, όλοι άρχισαν πραγματικά να πέφτουν πάνω μου .
Αλλά τα πραγματικά προβλήματά μου άρχισαν όταν η Saturday Evening δημοσίευσε αυτό που είπα για τις ταραχές στο Harlem, που συνέβησαν τον Απρίλιο του 1964. Είπα ότι οι μαύροι άνθρωποι πρέπει να προστατεύουν τον εαυτό τους από τις επιδρομές των λευκών μπάτσων στις γειτονιές των μαύρων, για τους μπάτσους, που χτυπούσαν τα μικρά παιδιά κάτω στους δρόμους και ότι οι μαύροι γονείς θα έπρεπε να πεθάνουν στους δρόμους εκεί, αν ήταν απαραίτητο, προκειμένου να προστατεύσουν τα παιδιά τους. Όταν ένας δημοσιογράφος - και ένας πολύ καλός μου φίλος, ή έτσι νόμιζα - με ρώτησε σχετικά με αυτές τις ταραχές στο Harlem, του είπα τί ένιωθα σχετικά με το θέμα. Τίποτα από αυτά δεν έπρεπε να δημοσιευθεί, αλλά εκείνος είδε μια ιστορία και την δημοσίευσε στην Saturday Evening Post. Έτσι, όταν δημοσιεύτηκε, η αστυνομία όλης της χώρας νόμιζε ότι είχα κηρύξει πόλεμο εναντίον της και όταν έχει κηρυχθεί ένας πόλεμος, η αλήθεια είναι πάντα το πρώτο θύμα .
Σ'αυτό ακριβώς το σημείο η αστυνομία σε όλη τη χώρα έπεσε πάνω μου. Υπήρχαν φορές που συνελήφθηκα τρεις ή τέσσερις φορές απλώς για να βάλουν τον τίτλο ο RUBIN CARTER ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ στις εφημερίδες. Αυτός είναι ένα πολύ επιδέξιος ελιγμός για να μετατρέψει το θύμα σε ποινικό και τους εγκληματίες σε θύματα. Επειδή, όχι μόνο με αποξένωσαν από τους λευκούς- οι εφημερίδες έλεγαν ότι ήμουν ένας ρατσιστής, αποφασισμένος να σκοτώσω όλους τους γαλανομάτηδες διαβόλους- αλλά έκαναν και τους μαύρους να με φοβούνται πάρα πολύ. Γι' αυτό το λόγο απομονώθηκα, με πέταξαν έξω. Παρ όλα αυτά προσπαθούσα να αμυνθώ, προσπαθούσα να προχωρήσω μπροστά με την καριέρα μου και ελάμβανα καθαρή κόλαση από όλους.
Πού συλληφθήκατε έξω από την πόλη σας, στο Paterson ;
Ναι, στο Hackensack, του New Jersey. Οδηγούσα στην εθνική οδό και το αυτοκίνητό μου χάλασε. Έσπρωξα το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και περπάτησα ελπίζοντας να βρω κάποιον να με βοηθήσει να το φτιάξω. Έτσι, όταν φάνηκε το περιπολικό από την αντίθετη πλευρά της εθνικής οδού, πήδηξα πάνω από την οδογέφυρα και είπα , "Φίλε χαίρομαι πολύ που σε βλέπω. Θα με πας σε ένα πρατήριο καυσίμων ; " Είπε , " Σίγουρα , έλα μαζί μου, μπες στο αυτοκίνητο . Μπήκα στο περιπολικό και κείνος είπε '' Ας σταματήσουμε με στο αυτοκίνητό σου, για να δούμε αν μπορούμε να το βάλουμε μπρος." Είχε καλώδια βραχυκύκλωσης στο πορτμπαγκάζ. Πήγαμε μέχρι το αυτοκίνητό μου και είδε την πλευρά όπου είχε το όνομά μου με ασημί γράμματα, Rubin Hurricane Carter .
Λοιπόν, όταν είδε ότι δεν θα μπορούσε να πάρει μπρος το αυτοκίνητο, είπε , ''Θα σε πάω πιο κάτω σε ένα τηλεφωνικό θάλαμο." Αλλά με πήγε κατευθείαν στο αστυνομικό τμήμα, όπου ήταν οι συνάδελφοί του και είπε , "Ξέρετε ποιος είναι αυτός; Αυτός είναι ο Rubin Hurricane Carter" και όλοι τους τράβηξαν τα όπλα κατά πάνω μου. Στη συνέχεια, με κλείδωσαν και μου κατηγόρησαν για το σπάσιμο σε ένα χώρο συσκευασίας κρέατος κάπου στην πόλη. Έμεινα εκεί για επτά ή οκτώ ώρες γνωρίζοντας ότι επρόκειτο να πάω φυλακή, αν δεν κατάφερνα να επικοινωνήσω με κάποιον έξω. Δεν μου επέτρεψαν να κάνω τηλεφωνήματα , αλλά εκείνο το πρωί, ένας μαύρος αστυνομικός ήρθε στο τμήμα, με είδε να κάθομαι σε εκείνο το κελί και είπε , "Τι στο διάολο κάνεις εδώ;" Του εξήγησα και θύμωσε. Άρχισε να βλασφημεί και τελικά κανείς δεν ήξερε, ποιός με έβαλε στη φυλακή ή οτιδήποτε άλλο σχετικό και με άφησαν να φύγω. Αλλά αυτό ήταν το είδος των πράγμα που έτρεχα σε συνεχώς .
Όταν είσαστε στο Λος Άντζελες για έναν αγώνα, έπρεπε να παρουσιαστείτε στο αστυνομικό τμήμα. Γράφετε στο βιβλίο σας ότι ο αρχηγός της αστυνομίας, William Parker, σας είπε ότι το FBI είχε κρατήσει κλειστές τις καρτέλες σας. Τι γίνεται με άλλα παραδείγματα δίωξης από το FBI ή άλλων ομοσπονδιακών πρακτόρων ;
Είχα μερικούς φίλους,οι οποίοι ήταν της Μυστικής Υπηρεσίας και της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας και μου είπαν σχετικά με το αρχείο που είχαν για μένα. Με ακολουθούσαν παντού. Σε κάθε πολιτεία, όπου πήγαινα για αγώνα, τη στιγμή που έφτανα στην πόλη, η αστυνομία ερχόταν αμέσως για δακτυλικά αποτυπώματα, με φωτογράφιζαν και έπρεπε να προσέχω αυτήν την κάρτα που πιστοποιούσε το γεγονός ότι ήμουν ένας πρώην κατάδικος. Η δίωξη ήταν αδιάκοπη...σταθερή.
Όταν φτάνατε σε διάφορες πόλεις, οι αρχές έρχονταν για να σας συλλάβουν;
Ναι. Ήξεραν ότι ερχόμουν και κάποιος θα έπρεπε να τους είχε ενημερώσει ότι θα ερχόμουν.
Πιστεύετε ότι το FBI έχει φάκελλο για εσάς ;
Απολύτως. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι'αυτό. Θυμάμαι όταν ήμουν στο Λος Άντζελες και κατέβηκα από το αεροπλάνο εκείνη την ημέρα, είδα μία όμορφη γυναίκα ... Απλώς την κοίταξα τυχαία και συνέχισα. Αλλά στο αεροδρόμιο είδα ξανά την ίδια γυναίκα. Ήταν πάντα πίσω μου. Και όταν έφτασα στο μοτέλ στην λεωφόρο Olympic, ήταν στο μοτέλ. Δεν συνέδεσα το γεγονός με τίποτα, όμως συνέχισα να βλέπω την ίδια γυναίκα. Και στη συνέχεια, όταν ο αρχηγός Parker με κάλεσε στο μοτέλ και μου είπε ότι έπρεπε να περάσω από το αστυνομικό τμήμα, για να παρουσιαστώ ως πρώην κατάδικος, η γυναίκα ήταν εκεί και προσπαθούσε να κρυφτεί στο γραφείο του. Τότε ήταν που μου είπε ότι το FBI με ακολουθούσε σε κάθε βήμα που έκανα στο Λος Άντζελες .
Συμμετείχατε στην πορεία του Martin Luther King τον Μάρτιο του 1963 στην Ουάσιγκτον. Ωστόσο, το 1965, όταν ο Αιδεσιμότατος σας ζήτησε να συμμετάσχετε στην πορεία στην Σέλμα της Αλαμπάμα, δεν το κάνατε. Γιατί συνέβη αυτό ;
Λόγω των απειλών για τη ζωή μου. Είχα παγιδευτεί σε μια καθαρή κόλαση από τα Βόρεια και τα Δυτικά και όλα τα άλλα μέρη που πήγαινα και ήξερα ότι αν ποτέ πήγε στην Αλαμπάμα κανείς δεν επρόκειτο να με προστατεύσει εκεί κάτω. Ο Δρ King μιλούσε για μη βία, να είμαστε ειρηνικοί - για την συμπεριφορά μας στο δρόμο,τη στιγμή που τα σκυλιά της αστυνομίας σε δάγκωναν και τα άλογα κάλπαζαν κατά πάνω σου και οι αστυνομικοί σε χτυπούσαν στο κεφάλι. Λοιπόν,το ήξερα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να μη βίαιος. Είμαι ένας φιλειρηνικός άνθρωπος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι μη βίαιος. Αν θα είσαι μη βίαιος μαζί μου, τότε θα είμαι μη βίαιος μαζί σου. Αλλά αν πρόκειται να φερθείς βίαια σε μένα, τότε θα σε μαστιγώσω κατ ευθείαν στην πλάτη .
Πιστεύετε ότι εμπλέκονται προβοκάτορες;
Τότε δεν υποψιαζόμουν τίποτε. Αλλά, ναι, το πιστεύω τώρα .
Με τις πεποιθήσεις σας σχετικά με την αυτοάμυνα, πώς χειριστήκατε όλες τις διώξεις από την αστυνομία και το FBI ;
Προσέλαβα έναν σύμβουλο για να χειριστεί την αστυνομία . Αυτός ο σύμβουλος πήγαινε μαζί μου παντού, αλλά έμενα έξω από τη χώρα και σε κατασκήνωση εκπαίδευσης τόσο πολύ, που κουράστηκε. Ήταν παντρεμένος και είχε παιδιά και η σύζυγός του είχε βαρεθεί να είναι μακρυά της εννέα μήνες του έτους. Έτσι, τελικά με εγκατέλειψε.Απομονώθηκα. Και αυτά έγιναν πριν οι μαύροι να νοιώθουν υπερήφανοι που είναι μαύροι Δεν υπήρχε πια το κίνημα " Black Power" και γι'αυτό έμενα εκεί έξω και οι άνθρωποι έλεγαν, " Λοιπόν, αυτός ο τρελός αράπης είναι και πάλι στις εφημερίδες. Μπλέξιμο με κάποιους μπάτσους και πάλι" Με θεωρούσαν μπλεγμένο με όλες τις αστυνομικές δυνάμεις της χώρας. Κατά τη διάρκεια όλου αυτού του χρόνου έπρεπε να πάω σε άλλες χώρες για να αγωνιστώ, διότι οι μπάτσοι είχαν αρχίσει να γίνονται πραγματικά πολύ σκληροί στη χώρα μου.
Έτσι αναγκαστήκατε προφανώς σε εξορία;
Ναι . Έπρεπε να πάω στην Αφρική για να αγωνιστώ . Έπρεπε να πάω στο Λονδίνο , στο Παρίσι , στη Νότια Αμερική - μόνο και μόνο για να μείνω μακριά από εδώ. Αυτό με αποκτήνωσε, πνευματικά, γιατί στον αγώνα, αν δεν είσαι σε φόρμα, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά, τότε δεν είσαι καλός .
Ποιες ήταν οι συνθήκες της σύλληψής σας για τις δολοφονίες στο Lafayette Bar & Grill;
Ήταν περίπου μία το πρωί και οδηγούσα στο δρόμο - Είμαι νυχτερινός τύπος, ξέρετε. Όταν τρέχεις όλη την ημέρα, θα κοιμηθείς όλη τη νύχτα Και όταν σταματάς το τρέξιμο, το βιολογικό ρολόι αλλάζει τα πράγματα. Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, οδηγούσα στο δρόμο. Είχα δει εκείνο το απόγευμα στις εφημερίδες ότι η αστυνομία ισχυριζόταν πως είχε στη διάθεσή της έναν αυτόπτη μάρτυρα για αυτές τις δολοφονίες (που ήταν ο Bello,όπως έμαθα αργότερα), και όλοι το ήξεραν - οπότε αν είχα διαπράξει το έγκλημα θα είχα απομακρυνθεί προ πολλού. Λοιπόν, εκείνο το βράδυ με το που έστριψα σε μια γωνία, αντιλήφθηκα ότι περίπου 20.000 αστυνομικές καραμπίνες σημάδευαν το πρόσωπό μου. Ακριβώς έτσι.Γρήγορα. Wow ! " Κράτα τα χέρια σου στο τιμόνι'', είπε κάποιος, έτσι κράτησα στα χέρια μου στο τιμόνι, έως ότου μου πέρασαν χειροπέδες πισθάγκωνα και με έβαλε σε ένα αυτοκίνητο .
Το αστυνομικό τμήμα ήταν μόνο ένα τετράγωνο μακριά , αλλά δεν με πήγαν εκεί. Μου οδήγησαν στα βουνά του Paterson- περίπου δέκα συμβατικά αυτοκίνητα με ντετέκτιβ. Καθόμουν με τις χειροπέδες στο πίσω μέρος - με δύο ντετέκτιβ μπροστά και δύο ντετέκτιβ στο πίσω μέρος . Με πήγαν επάνω σε αυτά τα βουνά , και είναι στάθμευσαν. Κανείς δεν μου είπε τίποτα. Απλώς καθόμασταν εκεί. Μπορούσα να ακοσω αυτά τα ηχεία, αυτά τα μικρόφωνα,να πηγαίνουν δώθε , να φλυαρούν θυμωμένα, πολύ θυμωμένα. Αστυνομικοί περπατούσαν τρυγύρω εκεί έξω με καραμπίνες,Κανένα φως πουθενά, ακριβώς ένας σκοτεινός δρόμος. Και σκεπτόμουν, «Θεέ μου, αυτοί οι άνθρωποι θα με σκοτώσουν!" Μείναμε εκεί για μία ώρα.Απλώς παραμέναμε εκεί, κανείς δεν λέει τίποτα σε μένα .
Τότε , ξαφνικά κάποιος στον ασύρματο του αυτοκινήτου είπε, " Εντάξει, να τον φέρετε εδώ" Φαινόταν πολύ απογοητευμένος, σαν κάποιος να είχε διαφωνήσει με τη δολοφονία μου - ότι θα γινόταν μεγάλη έρευνα ή κάτι άλλο, αν με σκότωναν - πράγμα το οποίο θα ήταν ένα τίποτε για μένα. Θα ήμουν νεκρός!
Έτσι συνεληφθήκατε με τον Artis τη νύχτα της δολοφονίας και κανένας από τους μάρτυρες δεν ήταν σε θέση να σας υποδείξει ως ενόχους, περάσατε από ανιχνευτή ψεύδους, ο οποίος απέδειξε την αθωότητά σας Γιατί δεν δεν χρησιμοποιήθηκε ως αποδεικτικό στοιχείο στη δίκη σας ;
Εκείνη την εποχή,το 1966,το τεστ με ανιχνευτή ψεύδους, δεν ήταν αποδεκτό στο δικαστήριο .
Δεν υπήρξαν άλλα αυτοκίνητα λευκών, που να σταμάτησε η αστυνομία;
Ναι. Στα αρχεία της δίκης ο μπάτσος δήλωσε , «Σταμάτησα το τάδε ααυτοκίνητο εδώ , σταμάτησα αυτό το αυτοκίνητο εκεί», αλλά μόνο το δικό μου αυτοκίνητο σταμάτησαν και το έβαλαν στο σκηνικό του εγκλήματος .
Κατά τη διάρκεια της δίκης, υπήρξαν μάρτυρες υπεράσπισης που απειλήθηκαν;
Ναι. Θεέ μου, ναι !
Ποιοι ήταν αυτοί; Μπορείτε να μας δώσετε κάποια συγκεκριμένα ονόματα ;
Carter: John " Bucks " Royster . Ήταν το τρίτο πρόσωπο στο αυτοκίνητο μαζί μου τη νύχτα φόνου, όταν η αστυνομία μας σταμάτησε .
Απειλήθηκε; Από ποιον;
Από την αστυνομία .
Και ποιος άλλος ;
Ο συνεργάτης μου για το sparring, ο Wild Bill Hardney. Ζούσε έξω από την πόλη. Εκείνη την εποχή ζούσε στο Newark Και όταν η αστυνομία του Paterson έμαθε ότι θα ερχόταν ως μάρτυρας,ήρθε σε επαφή με την αστυνομία του Newark και η αστυνομία του Newark έσπευσε έξω από την πόλη .
Είναι αλήθεια ότι στους τετρακόσιους υποψήφιους ενόρκους, μόνο οκτώ ήταν μαύροι; Και ότι ο μόνος μαύρος που επιλέχθηκε ως ένορκος ήταν έγχρωμος από τις Αντίλλες και ο μόνος που απορρίφθηκε ;
Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Αυτό κάτι δεν σημαίνει;Αντιλαμβάνεστε, αυτά είναι εξωπραγματικά - ότι από τα δεκατέσσερα άτομα στην κριτική επιτροπή ο μόνος μαύρος άνθρωπος θα πρέπει να απορριφθεί!
Με τις αναιρέσεις των βασικών μαρτύρων της κατηγορούσας αρχής, των Bello και Bradley , και με όλα τα άλλα στοιχεία, που έχουν έρθει στο φως σχετικά με την καταστολή των αποδεικτικών στοιχείων από την αστυνομία - για παράδειγμα, η διαφορά χρόνου που η αστυνομία βρήκε τη σφαίρα και για την οποία ισχυρίστηκε ότι βρήκε στο αυτοκίνητό σας - και με πολύ περισσότερα νέα στοιχεία που κραυγάζουν για μια δίκη, γιατί νομίζετε ότι ο δικαστής Larner απέρριψε την έφεσή σας ;
Και βέβαια ο δικαστής Larner απέρριψε την προσφυγή, διότι εξασφάλισε την καταδίκη και ο Larner δεν ήταν καν ένας δικαστής πριν ασχοληθεί με την περίπτωσή μου .
Εννοείτε ότι ήταν η πρώτη του υπόθεσή ως δικαστή;
Αυτή ήταν η πρώτη του και ο ίδιος δεν ήταν καν από την περιοχή μου. Βλέπετε, το 1966 ήμουν ο νούμερο ένα υποψήφιος των μεσαίων βαρών και μια διεθνής προσωπικότητα, και όλοι στο Passaic County και οι πάντες στο New Jersey - ήξερε ότι επρόκειτο για σκευωρία. Κανένας από τους δικαστές στο Passaic County δεν ήθελε να ασχοληθεί μ'αυτήν την υπόθεση, επειδή ήξεραν ότι ήταν μια φάρσα. Εν τούτοις κάποιος έπρεπε να αναλάβει την εκδίκαση και έτσι ο τότε κυβερνήτης του New Jersey, ο Hughes, διόρισε τον Larner, δικηγόρο από το Essex εκείνη την εποχή, στις 21 του Σεπτέμβρη 1966 για να πάει στο Passaic County και να αναλάβει την υπόθεσή μου, που ήταν η πρώτη ποινική του δίκη.Ο Hughes βεβαίως το έκανε αυτό για διάφορους λόγους, αλλά ειδικά επειδή ήξερε ότι ο Raymond Brown ήταν ο δικηγόρος μου. Ο Brown ήταν ο καλύτερος ποινικός δικηγόρος στην πολιτεία και ήταν μαύρος.Και ο Larner με τον Ray Brown ήταν εχθροί - είχαν συναντηθεί σε υποθέσεις πριν. Έτσι έστειλαν τον Larner εκεί για να τσακίσει τον Brown και να με καταδικάσει. Ο Larner ενήργησε ως εισαγγελέας από τον πάγκο και μόλις με καταδίκασε,τον έστειλαν πίσω στο Essex. Τον έβαλαν στις αστικές δίκες, επειδή δεν είχε αρκετή εμπειρία από ποινικές δίκες.
Εννοείτε ότι τον άφησαν να ασχοληθεί με την περίπτωσή σας,για να πουν ότι δεν έχει αρκετή εμπειρία και τον έστειλαν πίσω στο αστικό δικαστήριο;
Ναι,σε αστικό δικαστήριο σε άλλο νομό.Εδώ ακριβώς ενέχεται το πολιτικό όφελος: Ο Hughes, ο οποίος ήταν κυβερνήτης της πολιτείας του New Jersey εκείνη την εποχή και ο οποίος είναι τώρα ο αρχιδικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Έχουμε επίσης τον Brendan Byrne, ο οποίος είναι ο κυβερνήτης της New Jersey τώρα. Εκείνη την περίοδο συνεργαζόταν με τον με Larne. Όταν αυτοί οι δύο εγκληματίες ανακρίθηκαν από το κράτος το 1966, είχαν ήδη εννέα ή δέκα ένοπλες ληστείες, για τις οποίες έπρεπε να απολογηθούν. Ο Brendan Byrne,λοιπόν, ο οποίος ήταν τότε εισαγγελέας στο Essex, πήγε γύρω σε όλους τους δικαστές του νομού του και ακύρωσε όλες τις διώξεις εναντίον των απατεώνων, επειδή θα κατέθεταν εναντίον μου. Μπορείτε επομένως να δείτε τις πολιτικές προεκτάσεις.
Ο Larner ήταν από την ίδια περιοχή με τον Byrne ;
Ναι. Έτσι, αν ερωτήσετε,γιατί ο Larner αρνήθηκε την έφεση, είναι διότι αυτός είναι ο θεματοφύλακας της καταδικαστικής απόφασης. Το δήλωσε άλλωστε από την έναρξη της ακρόασης, « Γιατί θα πρέπει το κράτος να στερείται αυτής της πεποίθησης;" Αυτά ήταν τα ακριβή λόγια του -όχι επειδή θα έπρεπε δύο άνθρωποι να στερηθούν τη ζωή τους εξαιτίας των φαύλων και προκατασκευασμένων ψεμάτων. Αλλά επειδή δεν ομολογούσα ότι είμαι ένοχος, ή επειδή δεν ενεργούσα ως ένοχος, αποτελούσα απειλή για την διοίκηση και τους πολιτικούς. Ξέρετε, υπάρχουν μοχθηροί άνθρωποι στη διοίκηση αυτών των φυλακών. Δεν υπάρχει καμία υποχρέωση λογοδοσίας σε όλη τη διαδρομή μέχρι τα ανώτατα κλιμακια. Είμαστε παρατημένοι εδώ με αυτούς τους διευθαρμένους. Υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις τους τελευταίους τέσσερις ή πέντε μήνες, που κακοποιήθηκαν άνθρωποι μέχρι θανάτου εδώ στη φυλακή του Trenton State Prison . Αυτός είναι ο λάκκος με τα φίδια από τους πολιτικούς. Αυτό είναι το μέρος όπου όπου μπορούν να σε σκοτώσουν και γι'αυτό το λόγο μεταφέρθηκα εδώ μετά την εξέγερση στις φυλακες του Rahway. Έχω τόσα προβλήματα με τους τροφίμους όπως και με τους φρουρούς και τη διοίκηση. Είμαι σαν ένας άνθρωπος, που κάθεται σε ένα υψηλό φράκτη μεσημέρι. Αυτό το μέρος είναι πολύ επικίνδυνο για μένα και από τις δύο πλευρές του φράχτη. Αν για μια στιγμή, είτε η διοίκηση είτε οι κρατούμενοι αντιληφθούν ότι ο Rubin Carter χαλάρωσε τον αγώνα του σε κάθε επίπεδο, θα εφορμήσουν και θα με καθαρίσουν. Είναι πολύ επικίνδυνο για μένα εδώ . Είμαι τυφλός από το ένα μάτι, λόγω της έλλειψης κατάλληλης ιατρικής φροντίδας εδώ,στη φυλακή του Trenton και ξέρω ότι αν αρρωστήσω, θα πεθάνω. Το ξέρω καλά αυτό,διότι ακριβώς αυτό θέλει η διοίκηση. Μου το έδειξε πολύ καθαρά, όταν με τύφλωσε στο μάτι μου .
Τι συνέβη στο μάτι σας;
Κάρτερ: Δεν ξέρω. Όταν ήρθα σε αυτή την φυλακή, είχα τέλεια όραση - κανένα πρόβλημα ποτέ με τα μάτια μου, ακόμη και όταν ήμουν ένα βραβευμένος πυγμάχος που περνάει από όλα τα τραχιά πράγματα. Δεν είχα ποτέ προβλήματα με τα μάτια μου. Στη συνέχεια, όμως, ήρθα σε αυτή την φυλακή, και όταν είχαν περάσει περίπου τρεις εβδομάδες έκανα μια εξέταση - εκείνη την εποχή έδιναν σε κάθε άτομο μια εξέταση. Τώρα δεν σου δίνουν τίποτα - και ο άνθρωπος που μου έδωσε την εξέταση είπε ότι είχα μια αποκόλληση αμφιβληστροειδούς και ότι αν δεν το θεράπευαν, θα έχανα σιγά-σιγά την όραση μου στο δεξί μάτι.
Η συνέντευξη είναι μέρος από αυτήν που δόθηκε το 1975 στο περιοδικό Penthouse.Υπήρχε στον δίσκο 33 στροφών '' Desire '' του Bob Dylan
Σημειώσεις
Το Rolling Thunder Revue ήταν μια περιοδεία συναυλιών του τραγουδιστή, συνθέτη και μουσικού Bob Dylan με ένα καραβάνι ξεχωριστών μουσικών , συμπεριλαμβανομένων της Joan Baez, του Roger McGuinn και του Ramblin ' Jack Elliott . Ο Bob Neuwirth συγκέντρωσε πολλούς υποστηρικτές μουσικούς, όπως τον T - Bone Burnett, τον Mick Ronson, τον David Mansfield, τον Steven Soles καθώς και τους μουσικούς, που συμμετείχαν στο άλμπουμ Desire , την βιολίστρια Scarlet Rivera , τον μπασίστα Rob Stoner και τον ντράμερ Howie Wyeth . Η περιοδεία περιελάμβανε 57 συναυλίες σε δύο φάσεις: Η πρώτη στα βορειοανατολικά της Αμερικής και στον Καναδά, το φθινόπωρο του 1975 και η δεύτερη στα νότια και νοτιοδυτικά της Αμερικής, την άνοιξη του 1976 . Ο Bob Dylan έπαιζε το τραγούδι ''Hurricane'' σε όλες τις συναυλίες που ήταν αφιερωμένες στην υποστήριξη του Rubin Carter. όταν ο πυγμάχος απέκτησε την ελευθερία του, ο Dylan δεν ξαναέπαιξε αυτό το τραγούδι.
Ο πολυγράφος εφευρέθηκε το 1921 από τον John Augustus Larson, φοιτητή της ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνιας και έναν αστυνομικό του τμήματος στο Berkeley.
Ο πολυγράφος, ευρέως γνωστός ως ανιχνευτής ψεύδους, μετρά και καταγράφει διάφορες φυσιολογικές ενδείξεις, όπως η αρτηριακή πίεση, ο σφυγμός, η αναπνοή, και η αγωγιμότητα του δέρματος, κατά τη διάρκεια που ο εξεταζόμενος απαντά σε μια σειρά ερωτήσεων. Η πεποίθηση που διέπει τη χρήση του πολυγράφου είναι ότι οι παραπλανητικές απαντήσεις δεν θα δείξουν φυσιολογικές ενδείξεις και διαφοροποιούνται από τις ενδείξεις που καταγράφει ο πολυγράφος, όταν ο εξεταζόμενος δεν απαντά παραπλανητικά.
Παρενόχληση Η παρενόχληση είναι μια σειρά από εχθρικές πράξεις των οποίων η επανάληψη αποδυναμώνει ψυχολογικά το άτομο, που είναι το θύμα. Η Αriane Bilheran, διδάκτωρ της ψυχοπαθολογίας, με ειδικότητα στο θέμα και συγγραφέας πολυάριθμων βιβλίων για την παρενόχληση, την ορίζει ως εξής: Παρενόχληση είναι η προοδευτική καταστροφή ενός ατόμου ή μιας ομάδας από κάποιο άλλο άτομο ή ομάδα, μετά από επανειλημμένες πιέσεις για να αποκτήθεί η εξουσία επί του ατόμου, κάτι παρά τη θέλησή του και με αυτό τον τρόπο, να δημιουργηθεί και να διατηρηθεί το άτομο σε κατάσταση τρόμου
Καταστολή των αποδεικτικών στοιχείων είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στο νομικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών για να περιγράψει τη νόμιμη ή παράνομη πράξη για την πρόληψη αποδεικτικών στοιχείων από το να εμφανίζονται σε μια δοκιμή. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί για διάφορους λόγους. Για παράδειγμα, εάν ένας δικαστής πιστεύει ότι τα εν λόγω στοιχεία ελήφθησαν παρανόμως, μπορεί να αποφανθεί ότι δεν θα εμφανιστούν στο δικαστήριο. Θα μπορούσε επίσης να αναφερθεί ότι ένας εισαγγελέας εσφαλμένα ή σκόπιμα κρύβει αποδείξεις , παρ' ότι είναι νομικά υποχρεωμένος να τα παρουσιάσει. Στην τελευταία περίπτωση, αυτό θα αποτελούσε παραβίαση του 5ου άρθρου του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κακοδικία ή και την απόλυση του εισαγγελέα.
George Lois Ο George Lois ήταν γιος Έλληνα μετανάστη.Γεννήθηκε στο Μπρονξ το 1931.Έγινε διάσημος για τα εξώφυλλά του στο περιοδικό Esquire, αλλά και για το ότι έκανε διάσημο τον Tommy Hilfiger
Conviction Integrity Unit. Πρόκειται για μικρές ομάδες δικηγόρων στο γραφείο του εισαγγελέα,που έχουν την αποστολή να διερευνούν τους ισχυρισμούς για άδικες καταδίκες σε παλαιότερες υποθέσεις, που εκδικάζονται από το ίδιο γραφείο. Οι ομάδες αυτές, όπως oμάδες για ανθρωποκτονία, για εγκλήματα, καθώς και άλλα άτομα στο γραφείο της εισαγγελίας, είναι αφιερωμένα σε ένα συγκεκριμένο είδος εργασίας: Να διερευνούν τους ισχυρισμούς για άδικη καταδίκη. Η πρώτη ομάδα ακεραιότητας καταδίκης ιδρύθηκε στο Dallas προκειμένου να υπάρξει ένας ορθός δρόμος για να ερευνήθούν ισχυρισμοί για άδικες καταδίκες σε υποθέσεις που είχαν ήδη εκδικαστεί, άλλα και για όσες μπορεί να προκύψουν στο μέλλον.
Αυτή η μοναδική και μοιραία φιλία μεταξύ τους περιγράφεται στο βιβλίο του 1992 Lazarus and the Hurricane: The Freeing of Rubin "Hurricane"Carter, που έγραψαν τα μέλη της ομάδας των Καναδών Sam Chaiton και Terry Swinton.
Το 1981, και έχοντας παραμείνει 15 χρόνια στην φυλακή, ο συνοδηγός στο λευκό αυτοκίνητο Artis, ένα υπόδειγμα κρατουμένου, ο οποίος το 1974 είχε αρνηθεί την προσφορά της αστυνομίας, να τον απελευθερώσει, αν κατέθετε ότι ο Carter ήταν αυτός που πυροβόλησε, αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή. Ο Carter, συνέχισε να βρίσκεται στην φυλακή. Το 1982, οι δικηγόροι του Carter, συνέχισαν να καταθέτουν αιτήσεις για επανάληψη της δικης, οι οποίες όμως απερρίπτοντο
Το 1984, οι δικηγόροι του Carter, επιμένοντας στην αθωότητα του πελάτη τους, κατέθεσαν πράξη "Habeas corpus", νομική πράξη, για παράνομη και αστήρικτη φυλάκιση κατηγορουμένου, σε ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ.
Έναν χρόνο αργότερα, o ομοσπονδιακός δικαστής Ralph V. Martin, λαμβάνοντας υπ' όψιν του όλα τα στοιχεία, απέρριψε επισήμως τις κατηγορίες για την προ 22 ετών τριπλή δολοφονία, εναντίον του Rubin Hurricane Carter και του John Artis, μια εβδομάδα μετά, που οι εισαγγελείς είχαν δηλώσει ότι δεν θα επιδιώξουν τρίτη δίκη κατά του πρώην πυγμάχου, με το σκεπτικό ότι η καταδικαστική απόφαση πάσχει από τη φυλετική προκατάληψη και την απόκρυψη πληροφοριών από τους μάρτυρες υπεράσπισης.
Τον Νοέμβριο του 1985, ο Rubin Carter, σε ηλικία 48 ετών, αφέθηκε ελεύθερος και χωρίς εγγύηση. Αν και οι εισαγγελείς της υπόθεσης, μπορούσαν να ζητήσουν να επαναληφθεί η διαδικασία και να υπάρξει νέα δίκη, τελικά, αποφάσισαν να μην καταθέσουν πρόταση για επανάληψη της. Η τρίτη δίκη εναντίον του Carter, δεν θα πραγματοποιούνταν ποτέ. ΄Ηταν πιά, οριστικά ελεύθερος, μετά απο 19 ολόκληρα χρόνια στην φυλακή, όπου ποτέ δεν σταμάτησε να φωνάζει για την αθωότητά του.
Μετά την απελευθερωσή του, ο Carter, ξεκίνησε μια καινούργια ζωή στο Οντάριο του Καναδά. Από το 1993 εώς και το 2005, έγινε εκπρόσωπος της οργάνωσης AIDWC, για κατηγορουμένους που φυλακίστηκαν άδικα Απο το 2005 και μετά, έγινε ομιλητής σε διάφορα φόρουμ, ενώ την ίδια χρονιά, του δώθηκαν τιμητικά, δύο διδακτορικά δικηγορίας, απο τα πανεπιστήμια York και Griffith, του Καναδά.
Το 2011 διαγνώστηκε ότι πάσχει από καρκίνο του προστάτη και του δίνονταν, μάλιστα, τρεις έως έξι μήνες ζωής. Στο Τορόντο, όπου εξακολουθεί ως σήμερα, Μάρτιο του 2014, να ζει, τον φροντίζει τα τελευταία δύο χρόνια ο εξηνταεπτάχρονος φίλος του, John Artis. Περνάει το περισσότερο χρόνο στο κρεββάτι και, παρά την εύθραυστη υγεία του, την απώλεια βάρους και την επιδείνωση της κατάστασης, συνεχίζει όπως πάντα έκανε στη ζωή του: Να μάχεται!.
'' Ήμουν στο απόγειο της καριέρας μου, επαγγελματίας πυγμάχος .... Και το μόνο πράγμα που ήξερα ήταν ότι έπρεπε να αγωνιστώ για την ίδια μου τη ζωή, σε δίκη στο ποινικό δικαστήριο . Ήμουν κατηγορούμενος για τη δολοφονία τριών αγνώστων για μένα, σε ένα μπαρ του New Jersey. Το κράτος ζήτησε την ποινή του θανάτου . Οι πιθανότητες να μείνω ζωντανός, δεν ήταν καθόλου υπέρ μου . Υπήρχαν τρία θύματα δολοφονίας . Όλοι τους ήταν λευκοί . Το δικαστήριο ήταν όλοι λευκοί . Η αστυνομία, ο δικαστής , οι ένορκοι και οι εισαγγελείς ήταν όλοι λευκοί. Η εποχή εκείνη ήταν μαύρη. ( γέλια ) Ακόμα κι αν δεν ταίριαζα στην περιγραφή για τους δράστες, ακόμα κι αν τα δύο επιζώντα θύματα δεν με γνώριζαν και δεν μπορούσαν να πουν με ακρίβεια ότι ήμουν εγώ, ακόμη κι αν κατέθεσαν ότι δεν ήμουν εγώ, ακόμα κι αν είχα μια σειρά αξιόπιστων μαρτύρων στη διάθεση μου ως άλλοθι ότι ήμουν αλλού την ώρα του εγκλήματος, ακόμα κι αν πέρασα το τεστ ανιχνευτή ψεύδους, που έδειξε ότι δεν είχα καμία εμπλοκή, και παρ' όλο που κατέθεσα αυτοβούλως ενώπιον δύο διαφορετικών δικαστηρίων και απαλλάχθηκα, εν τούτοις παρέμενα ακόμη καταδικασμένος.
Αλλά τί τύχη...αν μπορείτε να αποκαλέσετε τύχη την κόλαση ενός τρεις εις κάθειρξιν ισοβίτη, το ότι γλίτωσα την εκτέλεση . Ήταν η ποιότητα της νομικής εκπροσώπησής μου, που έκανε την κρίσιμη διαφορά, που μου επέτρεψε να παραμείνω ζωντανός, που επέτρεψε στην αθωότητά μου, να παραμείνει ζωντανή. Και νικήσαμε! Είμαι εδώ! ''
*****
Η τελευταία επιθυμία
Τελευταία επιθυμία του Hurricane Carter
Ζητά από τον Ken Thompson του Brooklyn DA, να απελευθερώσει ένα άλλο άτομο που είχε καταδικαστεί αδίκως
Μπορεί να με θυμούνται από την άλλη ζωή μου ως πυγμάχο μεσαίων βαρών. Αλλά η μοίρα είχε άλλα σχέδια για μένα. Καταδικάστηκα λανθασμένα για τριπλό φόνο στο Paterson του New Jersey , και πέρασα 19 χρόνια στη φυλακή προσπαθώντας , μαζί με την γενναιόδωρους φίλους και τους καλούς ανθρώπους από όλες τις εκφάνσεις της ζωής, για να διορθώσω αυτό το λάθος και να κερδίσω την ελευθερία μου .
Είμαι τώρα κυριολεκτικά στο νεκροκρέβατό μου και κάνω την τελευταία επιθυμία μου σε εκείνους με τη νομική εξουσία να ενεργούν.
Η μόνη λύπη μου στη ζωή είναι ότι ο David McCallum από το Μπρούκλιν, βρίσκεται ακόμη στην φυλακή από το 1985, την ίδια χρονιά που εγώ απελευθερωνόμουν και εκπροσωπείται από την Innocence International από το 2004.
Ζητώ μόνο να χορηγηθεί πλήρης ακρόαση στον David McCallum τώρα υπό την αιγίδα του νέου εισαγγελέα, Κen Thompson .
Γνωρίζοντας τι κάνω, είμαι σίγουρος ότι όταν δει ο Thompson τα στοιχεία που έφερα στο φως, θα συστήσει την άμεση απελευθέρωσή του .
Ένας άνθρωπος σαν τον McCallum , ο οποίος έχει καταδικαστεί αδίκως και μέχρι σήμερα έχει συμπληρώσει 28 χρόνια πίσω από τα κάγκελα,(που αρχίσαν, όταν ήταν μόλις 16 ετών ), χρειάζεται μια απροκατάληπτη ανώτερη αρχή, ένα άτομο που δεν έχει τίποτα να χάσει ή να κερδίσει από την αδικία που υπάρχει αδικία, για να εξετάσει τα αποδεικτικά στοιχεία ότι κάποιοι έχουν αρνηθεί να ενεργήσουν όλα αυτά τα χρόνια. Είναι για εθελοτυφλία ή ιδιοτέλεια που θά 'πρεπε να κατηγορηθούν;
Ο Willie Stuckey , ο οποίος είχε αδίκως καταδικαστεί μαζί με τον McCallum , έχει ήδη πεθάνει στη φυλακή. Χρειάζεται να πεθάνει και ο David, για να αποφευχθεί μια ενοχλητική αλήθεια ;
Οι λεπτομέρειες αυτής της υπόθεσης θα είναι το θέμα της ακρόασης, αλλά μπορώ να πω κατηγορηματικά ότι ο McCallum, που εκπροσωπείται pro bono από τους πληρεξούσιους Oscar Michelen και John O'Hara και Stuckey είναι τόσο αθώος για την απαγωγή και τη δολοφονία του 20χρονου Nathan Blenner τον Οκτώβριο του 1985, όσο κι ο καθένας που διαβάζει τώρα αυτήν την έκκληση.
Ούτε ένα κομμάτι των στοιχείων δεν τους εμπλέκει σε αυτό το έγκλημα, ούτε τους τοποθετεί οπουδήποτε στο σκηνικό του εγκλήματος. Οι δύο ομολογίες τους, που αποκτήθηκαν διά της βίας και της πονηριάς, δεν επιβεβαιώνουν η μία την άλλη και διαβάζοντάς τες, είναι σαν να διεπράχθησαν δύο διαφορετικά εγκλήματα.
Η αστυνομία, ο εισαγγελέας,ο δικαστής και όρμησαν σε αυτές τις ομολογίες όπως τα σκυλιά σε ένα οστό , και το γραφείο του προηγούμενου Brooklyn DA, Charlie “Joe” Hynes, αναμασάει από τότε αυτό το οστό.
Νέες ένορκες βεβαιώσεις προκύπτουν, ισχυρές ενδείξεις ότι, ενδεχομένως, απαλλακτικές εκθέσεις της αστυνομίας χάθηκαν, απορρίφθηκαν ή αγνοήθηκαν. Τεστ DNA και δακτυλικών αποτυπωμάτων αποδεικτικά στοιχεία, όλα, οδηγούν σε άλλες κατευθύνσεις .
Το γραφείο του Μπρούκλιν DA έχει, όπως είπα, μια ομάδα Ακεραιότητας, Conviction Integrity και όμως δεν έχει ακεραιότητα .
Ελευθερώθηκα από μια ζωντανή κόλαση από τον γενναίο δικαστή H. Lee Sarokin , αφού μου δόθηκε βοήθεια από αφοσιωμένους ανθρώπους που έκαναν τόσα πολλά και που δεν ήμουν σε θέση να αμοίψω παρά μόνο με ευχαριστίες.
Ο McCallum φυλακίστηκε δύο εβδομάδες μετά που ελευθερώθηκα, ξαναγεννήθηκα στο θαύμα αυτού του κόσμου. Τώρα κοιτάζω τον θάνατο κατάματα.. αυτός με πήρε στα σχοινιά , αλλά εγώ δεν θα υποχωρήσω.
Ζητώ από τον Thompson να κοιτάξει κατάματα την αλήθεια,έναν πιο σκληρό πελάτη από το θάνατο και ούτε να υποχωρήσει.
Ακριβώς όπως η δική μου ετυμηγορία, βασιζόταν στο ρατσισμό και όχι στη λογική, στην απόκρυψη και όχι την αποκάλυψη, όπως έγραψε ο Sarokin, έτσι ήταν και για τον McCallum. Ο στόχος μου βοηθώντας αυτόν τον θαυμάσιο άνθρωπο είναι να τον πληρώσω, να του δώσω τη βοήθεια, που έλαβα και εγώ ως αδίκως καταδικασθείς, ως άνθρωπος προς άνθρωπο που χρειάζεται τέτοια βοήθεια τώρα.
Αν βρω ένα παράδεισο μετά από αυτή τη ζωή, θα είμαι αρκετά έκπληκτος. Στη δική μου ζωή σ' αυτόν τον πλανήτη, όμως, ζούσα στην κόλαση για τα πρώτα 49 χρόνια, και ήταν παράδεισος τα τελευταία 28 χρόνια..
Για να ζήσει κανείς σε έναν κόσμο όπου τα θέματα αλήθειας και δικαιοσύνης, έστω και καθυστερημένα, πραγματικά συμβαίνουν, αυτός ο κόσμος θα είναι ο πραγμαρικός παράδεισος για όλους μας.
Ο Carter είναι συνήγορος για αδίκως καταδικασθέντες φυλακισμένους
BY Rubin Carter
NEW YORK DAILY NEWS
Friday, February 21, 2014, 4:00 AM
1975. Η συνέντευξη στο Penthouse
Είστε φυλακισμένος οκτώ χρόνια για φόνο. Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο πραγματικός λόγος που είστε στη φυλακή;
Δεν είμαι στη φυλακή για φόνο. Είμαι στη φυλακή, εν μέρει επειδή είμαι ένας μαύρος στην Αμερική όπου οι εξουσίες επιτρέπουν σε έναν μαύρο να είναι ένας καλλιτέχνης ή ένας εγκληματίας . Ενώ ήμουν ελεύθερος στους δρόμους - με όποια περιορισμένη ελευθερία είχα στους δρόμους - ως βραβευμένος πυγμάχος , με χαρακτήριζαν διασκεδαστή . Όσο παρέμενα σ'αυτόν τον ρόλο, μέσα στο ρινγκ ως βραβευμένος πυγμάχος, για όσο χρόνο αυτό ήταν η Μέκκα μου και δεν ανακατευόμουν στις υποθέσεις αυτής της χώρας, ήμουν αποδεκτός. Αλλά όταν θέλησα να μην βλέπω πλεον ανθρώπους να αποκτηνώνονται - και όταν μίλησα ανοιχτά εναντίον αυτής της βαρβαρότητας, δεν έχει σημασία ποιος διέπραξε την κτηνωδία, μαύρος ή λευκος - Είχα παρενοχλήσεις για τις πεποιθήσεις μου . Διέπραξα κανένα έγκλημα; Στην πραγματικότητα το έγκλημα διαπράχθηκε εις βάρος μου. Όλα τα στοιχεία σήμερα δείχνουν ότι το έγκλημα διαπράχθηκε εις βάρος μου ... και εξακολουθεί να διαπράττεται εναντίον μου. Ό,τι έχει συμβεί στο παρελθόν και ό,τι συμβαίνει τώρα, μοιάζει σαν να είναι ένα πολύ καλό στοίχημα για το τί μπορεί να σου συμβεί αύριο .
Πότε ξεκίνησαν οι παρενοχλήσεις;
Απ'όσο μπορώ να θυμηθώ, ξεκίνησε τον Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Μάρτιο του 1964. Πριν από εκείνη την εποχή, ήμουν ο Rubin Carter που όλοι αγαπούσαν, ένα καλό παιδί. Ο Muhammad Ali και εγώ εμφανιστήκαμε μία φορά ενώπιον της Επιτροπής Πυγμαχίας της Νέας Υόρκης στο Albany, όταν κάποιοι ζητούσαν την κατάργηση της πυγμαχίας. Ο Ali ήταν το καλό παληκάρι που έδειξε τι έκανε η πυγμαχία γι'αυτόν. Τότε τέθηκα στη διάθεση του,ως πρώην κακός ο οποίος είχε βγει από τη φυλακή, και εξήγησα τι είχε κάνει η πυγμαχία για μένα. Ήμουν η μαύρη αμερικάνικη πίττα εκείνη τη στιγμή. Αλλά από τη ώρα που απαλλάχθηκα από τον μάνατζέρ μου,τον Carmen Tedeschi, γιατί με είχε πετάξει έξω από όλα αυτά τα χρήματα, στη συνέχεια, τα μέσα ενημέρωσης έπεσαν πάνω μου. Άρχισαν να λένε ότι είχε αφήσει τον άνθρωπο που με δημιούργησε, αν και κάθε φορά που χτυπούσε το κουδούνι, άρπαζε το σκαμνί και πήγαινε να καθίσει έξω από το ρινγκ.
Με άλλα λόγια , θα αμφισβητούσατε το κατεστημένο της πυγμαχίας;
Ναι. Πριν από αυτό το γεγονός,ποτέ δεν έλεγα πολλά. Ο μάνατζέρ μου μιλούσε για όλα. Ήταν ένα κυνηγόσκυλο της δημοσιότητας και πάντα αναφερόταν στο παρελθόν μου, λέγοντας «να ο άνθρωπός μου, που ήταν στη φυλακή ". Το άφηνα να περάσει και αυτό πιστεύω, τώρα, ότι ήταν ένα λάθος εκ μέρους μου. Διότι τη στιγμή που απαλλάχθηκα από αυτόν και άρχισε να μιλάει για τον εαυτό μου, τότε ακριβώς ο κόσμος άρχισε να λέει, " είναι προκλητικός». Από εκείνη τη στιγμή, όλοι άρχισαν πραγματικά να πέφτουν πάνω μου .
Αλλά τα πραγματικά προβλήματά μου άρχισαν όταν η Saturday Evening δημοσίευσε αυτό που είπα για τις ταραχές στο Harlem, που συνέβησαν τον Απρίλιο του 1964. Είπα ότι οι μαύροι άνθρωποι πρέπει να προστατεύουν τον εαυτό τους από τις επιδρομές των λευκών μπάτσων στις γειτονιές των μαύρων, για τους μπάτσους, που χτυπούσαν τα μικρά παιδιά κάτω στους δρόμους και ότι οι μαύροι γονείς θα έπρεπε να πεθάνουν στους δρόμους εκεί, αν ήταν απαραίτητο, προκειμένου να προστατεύσουν τα παιδιά τους. Όταν ένας δημοσιογράφος - και ένας πολύ καλός μου φίλος, ή έτσι νόμιζα - με ρώτησε σχετικά με αυτές τις ταραχές στο Harlem, του είπα τί ένιωθα σχετικά με το θέμα. Τίποτα από αυτά δεν έπρεπε να δημοσιευθεί, αλλά εκείνος είδε μια ιστορία και την δημοσίευσε στην Saturday Evening Post. Έτσι, όταν δημοσιεύτηκε, η αστυνομία όλης της χώρας νόμιζε ότι είχα κηρύξει πόλεμο εναντίον της και όταν έχει κηρυχθεί ένας πόλεμος, η αλήθεια είναι πάντα το πρώτο θύμα .
Σ'αυτό ακριβώς το σημείο η αστυνομία σε όλη τη χώρα έπεσε πάνω μου. Υπήρχαν φορές που συνελήφθηκα τρεις ή τέσσερις φορές απλώς για να βάλουν τον τίτλο ο RUBIN CARTER ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ στις εφημερίδες. Αυτός είναι ένα πολύ επιδέξιος ελιγμός για να μετατρέψει το θύμα σε ποινικό και τους εγκληματίες σε θύματα. Επειδή, όχι μόνο με αποξένωσαν από τους λευκούς- οι εφημερίδες έλεγαν ότι ήμουν ένας ρατσιστής, αποφασισμένος να σκοτώσω όλους τους γαλανομάτηδες διαβόλους- αλλά έκαναν και τους μαύρους να με φοβούνται πάρα πολύ. Γι' αυτό το λόγο απομονώθηκα, με πέταξαν έξω. Παρ όλα αυτά προσπαθούσα να αμυνθώ, προσπαθούσα να προχωρήσω μπροστά με την καριέρα μου και ελάμβανα καθαρή κόλαση από όλους.
Πού συλληφθήκατε έξω από την πόλη σας, στο Paterson ;
Ναι, στο Hackensack, του New Jersey. Οδηγούσα στην εθνική οδό και το αυτοκίνητό μου χάλασε. Έσπρωξα το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και περπάτησα ελπίζοντας να βρω κάποιον να με βοηθήσει να το φτιάξω. Έτσι, όταν φάνηκε το περιπολικό από την αντίθετη πλευρά της εθνικής οδού, πήδηξα πάνω από την οδογέφυρα και είπα , "Φίλε χαίρομαι πολύ που σε βλέπω. Θα με πας σε ένα πρατήριο καυσίμων ; " Είπε , " Σίγουρα , έλα μαζί μου, μπες στο αυτοκίνητο . Μπήκα στο περιπολικό και κείνος είπε '' Ας σταματήσουμε με στο αυτοκίνητό σου, για να δούμε αν μπορούμε να το βάλουμε μπρος." Είχε καλώδια βραχυκύκλωσης στο πορτμπαγκάζ. Πήγαμε μέχρι το αυτοκίνητό μου και είδε την πλευρά όπου είχε το όνομά μου με ασημί γράμματα, Rubin Hurricane Carter .
Λοιπόν, όταν είδε ότι δεν θα μπορούσε να πάρει μπρος το αυτοκίνητο, είπε , ''Θα σε πάω πιο κάτω σε ένα τηλεφωνικό θάλαμο." Αλλά με πήγε κατευθείαν στο αστυνομικό τμήμα, όπου ήταν οι συνάδελφοί του και είπε , "Ξέρετε ποιος είναι αυτός; Αυτός είναι ο Rubin Hurricane Carter" και όλοι τους τράβηξαν τα όπλα κατά πάνω μου. Στη συνέχεια, με κλείδωσαν και μου κατηγόρησαν για το σπάσιμο σε ένα χώρο συσκευασίας κρέατος κάπου στην πόλη. Έμεινα εκεί για επτά ή οκτώ ώρες γνωρίζοντας ότι επρόκειτο να πάω φυλακή, αν δεν κατάφερνα να επικοινωνήσω με κάποιον έξω. Δεν μου επέτρεψαν να κάνω τηλεφωνήματα , αλλά εκείνο το πρωί, ένας μαύρος αστυνομικός ήρθε στο τμήμα, με είδε να κάθομαι σε εκείνο το κελί και είπε , "Τι στο διάολο κάνεις εδώ;" Του εξήγησα και θύμωσε. Άρχισε να βλασφημεί και τελικά κανείς δεν ήξερε, ποιός με έβαλε στη φυλακή ή οτιδήποτε άλλο σχετικό και με άφησαν να φύγω. Αλλά αυτό ήταν το είδος των πράγμα που έτρεχα σε συνεχώς .
Όταν είσαστε στο Λος Άντζελες για έναν αγώνα, έπρεπε να παρουσιαστείτε στο αστυνομικό τμήμα. Γράφετε στο βιβλίο σας ότι ο αρχηγός της αστυνομίας, William Parker, σας είπε ότι το FBI είχε κρατήσει κλειστές τις καρτέλες σας. Τι γίνεται με άλλα παραδείγματα δίωξης από το FBI ή άλλων ομοσπονδιακών πρακτόρων ;
Είχα μερικούς φίλους,οι οποίοι ήταν της Μυστικής Υπηρεσίας και της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας και μου είπαν σχετικά με το αρχείο που είχαν για μένα. Με ακολουθούσαν παντού. Σε κάθε πολιτεία, όπου πήγαινα για αγώνα, τη στιγμή που έφτανα στην πόλη, η αστυνομία ερχόταν αμέσως για δακτυλικά αποτυπώματα, με φωτογράφιζαν και έπρεπε να προσέχω αυτήν την κάρτα που πιστοποιούσε το γεγονός ότι ήμουν ένας πρώην κατάδικος. Η δίωξη ήταν αδιάκοπη...σταθερή.
Όταν φτάνατε σε διάφορες πόλεις, οι αρχές έρχονταν για να σας συλλάβουν;
Ναι. Ήξεραν ότι ερχόμουν και κάποιος θα έπρεπε να τους είχε ενημερώσει ότι θα ερχόμουν.
Πιστεύετε ότι το FBI έχει φάκελλο για εσάς ;
Απολύτως. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι'αυτό. Θυμάμαι όταν ήμουν στο Λος Άντζελες και κατέβηκα από το αεροπλάνο εκείνη την ημέρα, είδα μία όμορφη γυναίκα ... Απλώς την κοίταξα τυχαία και συνέχισα. Αλλά στο αεροδρόμιο είδα ξανά την ίδια γυναίκα. Ήταν πάντα πίσω μου. Και όταν έφτασα στο μοτέλ στην λεωφόρο Olympic, ήταν στο μοτέλ. Δεν συνέδεσα το γεγονός με τίποτα, όμως συνέχισα να βλέπω την ίδια γυναίκα. Και στη συνέχεια, όταν ο αρχηγός Parker με κάλεσε στο μοτέλ και μου είπε ότι έπρεπε να περάσω από το αστυνομικό τμήμα, για να παρουσιαστώ ως πρώην κατάδικος, η γυναίκα ήταν εκεί και προσπαθούσε να κρυφτεί στο γραφείο του. Τότε ήταν που μου είπε ότι το FBI με ακολουθούσε σε κάθε βήμα που έκανα στο Λος Άντζελες .
Συμμετείχατε στην πορεία του Martin Luther King τον Μάρτιο του 1963 στην Ουάσιγκτον. Ωστόσο, το 1965, όταν ο Αιδεσιμότατος σας ζήτησε να συμμετάσχετε στην πορεία στην Σέλμα της Αλαμπάμα, δεν το κάνατε. Γιατί συνέβη αυτό ;
Λόγω των απειλών για τη ζωή μου. Είχα παγιδευτεί σε μια καθαρή κόλαση από τα Βόρεια και τα Δυτικά και όλα τα άλλα μέρη που πήγαινα και ήξερα ότι αν ποτέ πήγε στην Αλαμπάμα κανείς δεν επρόκειτο να με προστατεύσει εκεί κάτω. Ο Δρ King μιλούσε για μη βία, να είμαστε ειρηνικοί - για την συμπεριφορά μας στο δρόμο,τη στιγμή που τα σκυλιά της αστυνομίας σε δάγκωναν και τα άλογα κάλπαζαν κατά πάνω σου και οι αστυνομικοί σε χτυπούσαν στο κεφάλι. Λοιπόν,το ήξερα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να μη βίαιος. Είμαι ένας φιλειρηνικός άνθρωπος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι μη βίαιος. Αν θα είσαι μη βίαιος μαζί μου, τότε θα είμαι μη βίαιος μαζί σου. Αλλά αν πρόκειται να φερθείς βίαια σε μένα, τότε θα σε μαστιγώσω κατ ευθείαν στην πλάτη .
Πιστεύετε ότι εμπλέκονται προβοκάτορες;
Τότε δεν υποψιαζόμουν τίποτε. Αλλά, ναι, το πιστεύω τώρα .
Με τις πεποιθήσεις σας σχετικά με την αυτοάμυνα, πώς χειριστήκατε όλες τις διώξεις από την αστυνομία και το FBI ;
Προσέλαβα έναν σύμβουλο για να χειριστεί την αστυνομία . Αυτός ο σύμβουλος πήγαινε μαζί μου παντού, αλλά έμενα έξω από τη χώρα και σε κατασκήνωση εκπαίδευσης τόσο πολύ, που κουράστηκε. Ήταν παντρεμένος και είχε παιδιά και η σύζυγός του είχε βαρεθεί να είναι μακρυά της εννέα μήνες του έτους. Έτσι, τελικά με εγκατέλειψε.Απομονώθηκα. Και αυτά έγιναν πριν οι μαύροι να νοιώθουν υπερήφανοι που είναι μαύροι Δεν υπήρχε πια το κίνημα " Black Power" και γι'αυτό έμενα εκεί έξω και οι άνθρωποι έλεγαν, " Λοιπόν, αυτός ο τρελός αράπης είναι και πάλι στις εφημερίδες. Μπλέξιμο με κάποιους μπάτσους και πάλι" Με θεωρούσαν μπλεγμένο με όλες τις αστυνομικές δυνάμεις της χώρας. Κατά τη διάρκεια όλου αυτού του χρόνου έπρεπε να πάω σε άλλες χώρες για να αγωνιστώ, διότι οι μπάτσοι είχαν αρχίσει να γίνονται πραγματικά πολύ σκληροί στη χώρα μου.
Έτσι αναγκαστήκατε προφανώς σε εξορία;
Ναι . Έπρεπε να πάω στην Αφρική για να αγωνιστώ . Έπρεπε να πάω στο Λονδίνο , στο Παρίσι , στη Νότια Αμερική - μόνο και μόνο για να μείνω μακριά από εδώ. Αυτό με αποκτήνωσε, πνευματικά, γιατί στον αγώνα, αν δεν είσαι σε φόρμα, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά, τότε δεν είσαι καλός .
Ποιες ήταν οι συνθήκες της σύλληψής σας για τις δολοφονίες στο Lafayette Bar & Grill;
Ήταν περίπου μία το πρωί και οδηγούσα στο δρόμο - Είμαι νυχτερινός τύπος, ξέρετε. Όταν τρέχεις όλη την ημέρα, θα κοιμηθείς όλη τη νύχτα Και όταν σταματάς το τρέξιμο, το βιολογικό ρολόι αλλάζει τα πράγματα. Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, οδηγούσα στο δρόμο. Είχα δει εκείνο το απόγευμα στις εφημερίδες ότι η αστυνομία ισχυριζόταν πως είχε στη διάθεσή της έναν αυτόπτη μάρτυρα για αυτές τις δολοφονίες (που ήταν ο Bello,όπως έμαθα αργότερα), και όλοι το ήξεραν - οπότε αν είχα διαπράξει το έγκλημα θα είχα απομακρυνθεί προ πολλού. Λοιπόν, εκείνο το βράδυ με το που έστριψα σε μια γωνία, αντιλήφθηκα ότι περίπου 20.000 αστυνομικές καραμπίνες σημάδευαν το πρόσωπό μου. Ακριβώς έτσι.Γρήγορα. Wow ! " Κράτα τα χέρια σου στο τιμόνι'', είπε κάποιος, έτσι κράτησα στα χέρια μου στο τιμόνι, έως ότου μου πέρασαν χειροπέδες πισθάγκωνα και με έβαλε σε ένα αυτοκίνητο .
Το αστυνομικό τμήμα ήταν μόνο ένα τετράγωνο μακριά , αλλά δεν με πήγαν εκεί. Μου οδήγησαν στα βουνά του Paterson- περίπου δέκα συμβατικά αυτοκίνητα με ντετέκτιβ. Καθόμουν με τις χειροπέδες στο πίσω μέρος - με δύο ντετέκτιβ μπροστά και δύο ντετέκτιβ στο πίσω μέρος . Με πήγαν επάνω σε αυτά τα βουνά , και είναι στάθμευσαν. Κανείς δεν μου είπε τίποτα. Απλώς καθόμασταν εκεί. Μπορούσα να ακοσω αυτά τα ηχεία, αυτά τα μικρόφωνα,να πηγαίνουν δώθε , να φλυαρούν θυμωμένα, πολύ θυμωμένα. Αστυνομικοί περπατούσαν τρυγύρω εκεί έξω με καραμπίνες,Κανένα φως πουθενά, ακριβώς ένας σκοτεινός δρόμος. Και σκεπτόμουν, «Θεέ μου, αυτοί οι άνθρωποι θα με σκοτώσουν!" Μείναμε εκεί για μία ώρα.Απλώς παραμέναμε εκεί, κανείς δεν λέει τίποτα σε μένα .
Τότε , ξαφνικά κάποιος στον ασύρματο του αυτοκινήτου είπε, " Εντάξει, να τον φέρετε εδώ" Φαινόταν πολύ απογοητευμένος, σαν κάποιος να είχε διαφωνήσει με τη δολοφονία μου - ότι θα γινόταν μεγάλη έρευνα ή κάτι άλλο, αν με σκότωναν - πράγμα το οποίο θα ήταν ένα τίποτε για μένα. Θα ήμουν νεκρός!
Έτσι συνεληφθήκατε με τον Artis τη νύχτα της δολοφονίας και κανένας από τους μάρτυρες δεν ήταν σε θέση να σας υποδείξει ως ενόχους, περάσατε από ανιχνευτή ψεύδους, ο οποίος απέδειξε την αθωότητά σας Γιατί δεν δεν χρησιμοποιήθηκε ως αποδεικτικό στοιχείο στη δίκη σας ;
Εκείνη την εποχή,το 1966,το τεστ με ανιχνευτή ψεύδους, δεν ήταν αποδεκτό στο δικαστήριο .
Δεν υπήρξαν άλλα αυτοκίνητα λευκών, που να σταμάτησε η αστυνομία;
Ναι. Στα αρχεία της δίκης ο μπάτσος δήλωσε , «Σταμάτησα το τάδε ααυτοκίνητο εδώ , σταμάτησα αυτό το αυτοκίνητο εκεί», αλλά μόνο το δικό μου αυτοκίνητο σταμάτησαν και το έβαλαν στο σκηνικό του εγκλήματος .
Κατά τη διάρκεια της δίκης, υπήρξαν μάρτυρες υπεράσπισης που απειλήθηκαν;
Ναι. Θεέ μου, ναι !
Ποιοι ήταν αυτοί; Μπορείτε να μας δώσετε κάποια συγκεκριμένα ονόματα ;
Carter: John " Bucks " Royster . Ήταν το τρίτο πρόσωπο στο αυτοκίνητο μαζί μου τη νύχτα φόνου, όταν η αστυνομία μας σταμάτησε .
Απειλήθηκε; Από ποιον;
Από την αστυνομία .
Και ποιος άλλος ;
Ο συνεργάτης μου για το sparring, ο Wild Bill Hardney. Ζούσε έξω από την πόλη. Εκείνη την εποχή ζούσε στο Newark Και όταν η αστυνομία του Paterson έμαθε ότι θα ερχόταν ως μάρτυρας,ήρθε σε επαφή με την αστυνομία του Newark και η αστυνομία του Newark έσπευσε έξω από την πόλη .
Είναι αλήθεια ότι στους τετρακόσιους υποψήφιους ενόρκους, μόνο οκτώ ήταν μαύροι; Και ότι ο μόνος μαύρος που επιλέχθηκε ως ένορκος ήταν έγχρωμος από τις Αντίλλες και ο μόνος που απορρίφθηκε ;
Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Αυτό κάτι δεν σημαίνει;Αντιλαμβάνεστε, αυτά είναι εξωπραγματικά - ότι από τα δεκατέσσερα άτομα στην κριτική επιτροπή ο μόνος μαύρος άνθρωπος θα πρέπει να απορριφθεί!
Με τις αναιρέσεις των βασικών μαρτύρων της κατηγορούσας αρχής, των Bello και Bradley , και με όλα τα άλλα στοιχεία, που έχουν έρθει στο φως σχετικά με την καταστολή των αποδεικτικών στοιχείων από την αστυνομία - για παράδειγμα, η διαφορά χρόνου που η αστυνομία βρήκε τη σφαίρα και για την οποία ισχυρίστηκε ότι βρήκε στο αυτοκίνητό σας - και με πολύ περισσότερα νέα στοιχεία που κραυγάζουν για μια δίκη, γιατί νομίζετε ότι ο δικαστής Larner απέρριψε την έφεσή σας ;
Και βέβαια ο δικαστής Larner απέρριψε την προσφυγή, διότι εξασφάλισε την καταδίκη και ο Larner δεν ήταν καν ένας δικαστής πριν ασχοληθεί με την περίπτωσή μου .
Εννοείτε ότι ήταν η πρώτη του υπόθεσή ως δικαστή;
Αυτή ήταν η πρώτη του και ο ίδιος δεν ήταν καν από την περιοχή μου. Βλέπετε, το 1966 ήμουν ο νούμερο ένα υποψήφιος των μεσαίων βαρών και μια διεθνής προσωπικότητα, και όλοι στο Passaic County και οι πάντες στο New Jersey - ήξερε ότι επρόκειτο για σκευωρία. Κανένας από τους δικαστές στο Passaic County δεν ήθελε να ασχοληθεί μ'αυτήν την υπόθεση, επειδή ήξεραν ότι ήταν μια φάρσα. Εν τούτοις κάποιος έπρεπε να αναλάβει την εκδίκαση και έτσι ο τότε κυβερνήτης του New Jersey, ο Hughes, διόρισε τον Larner, δικηγόρο από το Essex εκείνη την εποχή, στις 21 του Σεπτέμβρη 1966 για να πάει στο Passaic County και να αναλάβει την υπόθεσή μου, που ήταν η πρώτη ποινική του δίκη.Ο Hughes βεβαίως το έκανε αυτό για διάφορους λόγους, αλλά ειδικά επειδή ήξερε ότι ο Raymond Brown ήταν ο δικηγόρος μου. Ο Brown ήταν ο καλύτερος ποινικός δικηγόρος στην πολιτεία και ήταν μαύρος.Και ο Larner με τον Ray Brown ήταν εχθροί - είχαν συναντηθεί σε υποθέσεις πριν. Έτσι έστειλαν τον Larner εκεί για να τσακίσει τον Brown και να με καταδικάσει. Ο Larner ενήργησε ως εισαγγελέας από τον πάγκο και μόλις με καταδίκασε,τον έστειλαν πίσω στο Essex. Τον έβαλαν στις αστικές δίκες, επειδή δεν είχε αρκετή εμπειρία από ποινικές δίκες.
Εννοείτε ότι τον άφησαν να ασχοληθεί με την περίπτωσή σας,για να πουν ότι δεν έχει αρκετή εμπειρία και τον έστειλαν πίσω στο αστικό δικαστήριο;
Ναι,σε αστικό δικαστήριο σε άλλο νομό.Εδώ ακριβώς ενέχεται το πολιτικό όφελος: Ο Hughes, ο οποίος ήταν κυβερνήτης της πολιτείας του New Jersey εκείνη την εποχή και ο οποίος είναι τώρα ο αρχιδικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Έχουμε επίσης τον Brendan Byrne, ο οποίος είναι ο κυβερνήτης της New Jersey τώρα. Εκείνη την περίοδο συνεργαζόταν με τον με Larne. Όταν αυτοί οι δύο εγκληματίες ανακρίθηκαν από το κράτος το 1966, είχαν ήδη εννέα ή δέκα ένοπλες ληστείες, για τις οποίες έπρεπε να απολογηθούν. Ο Brendan Byrne,λοιπόν, ο οποίος ήταν τότε εισαγγελέας στο Essex, πήγε γύρω σε όλους τους δικαστές του νομού του και ακύρωσε όλες τις διώξεις εναντίον των απατεώνων, επειδή θα κατέθεταν εναντίον μου. Μπορείτε επομένως να δείτε τις πολιτικές προεκτάσεις.
Ο Larner ήταν από την ίδια περιοχή με τον Byrne ;
Ναι. Έτσι, αν ερωτήσετε,γιατί ο Larner αρνήθηκε την έφεση, είναι διότι αυτός είναι ο θεματοφύλακας της καταδικαστικής απόφασης. Το δήλωσε άλλωστε από την έναρξη της ακρόασης, « Γιατί θα πρέπει το κράτος να στερείται αυτής της πεποίθησης;" Αυτά ήταν τα ακριβή λόγια του -όχι επειδή θα έπρεπε δύο άνθρωποι να στερηθούν τη ζωή τους εξαιτίας των φαύλων και προκατασκευασμένων ψεμάτων. Αλλά επειδή δεν ομολογούσα ότι είμαι ένοχος, ή επειδή δεν ενεργούσα ως ένοχος, αποτελούσα απειλή για την διοίκηση και τους πολιτικούς. Ξέρετε, υπάρχουν μοχθηροί άνθρωποι στη διοίκηση αυτών των φυλακών. Δεν υπάρχει καμία υποχρέωση λογοδοσίας σε όλη τη διαδρομή μέχρι τα ανώτατα κλιμακια. Είμαστε παρατημένοι εδώ με αυτούς τους διευθαρμένους. Υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις τους τελευταίους τέσσερις ή πέντε μήνες, που κακοποιήθηκαν άνθρωποι μέχρι θανάτου εδώ στη φυλακή του Trenton State Prison . Αυτός είναι ο λάκκος με τα φίδια από τους πολιτικούς. Αυτό είναι το μέρος όπου όπου μπορούν να σε σκοτώσουν και γι'αυτό το λόγο μεταφέρθηκα εδώ μετά την εξέγερση στις φυλακες του Rahway. Έχω τόσα προβλήματα με τους τροφίμους όπως και με τους φρουρούς και τη διοίκηση. Είμαι σαν ένας άνθρωπος, που κάθεται σε ένα υψηλό φράκτη μεσημέρι. Αυτό το μέρος είναι πολύ επικίνδυνο για μένα και από τις δύο πλευρές του φράχτη. Αν για μια στιγμή, είτε η διοίκηση είτε οι κρατούμενοι αντιληφθούν ότι ο Rubin Carter χαλάρωσε τον αγώνα του σε κάθε επίπεδο, θα εφορμήσουν και θα με καθαρίσουν. Είναι πολύ επικίνδυνο για μένα εδώ . Είμαι τυφλός από το ένα μάτι, λόγω της έλλειψης κατάλληλης ιατρικής φροντίδας εδώ,στη φυλακή του Trenton και ξέρω ότι αν αρρωστήσω, θα πεθάνω. Το ξέρω καλά αυτό,διότι ακριβώς αυτό θέλει η διοίκηση. Μου το έδειξε πολύ καθαρά, όταν με τύφλωσε στο μάτι μου .
Τι συνέβη στο μάτι σας;
Κάρτερ: Δεν ξέρω. Όταν ήρθα σε αυτή την φυλακή, είχα τέλεια όραση - κανένα πρόβλημα ποτέ με τα μάτια μου, ακόμη και όταν ήμουν ένα βραβευμένος πυγμάχος που περνάει από όλα τα τραχιά πράγματα. Δεν είχα ποτέ προβλήματα με τα μάτια μου. Στη συνέχεια, όμως, ήρθα σε αυτή την φυλακή, και όταν είχαν περάσει περίπου τρεις εβδομάδες έκανα μια εξέταση - εκείνη την εποχή έδιναν σε κάθε άτομο μια εξέταση. Τώρα δεν σου δίνουν τίποτα - και ο άνθρωπος που μου έδωσε την εξέταση είπε ότι είχα μια αποκόλληση αμφιβληστροειδούς και ότι αν δεν το θεράπευαν, θα έχανα σιγά-σιγά την όραση μου στο δεξί μάτι.
Η συνέντευξη είναι μέρος από αυτήν που δόθηκε το 1975 στο περιοδικό Penthouse.Υπήρχε στον δίσκο 33 στροφών '' Desire '' του Bob Dylan
****
Σημειώσεις
Το Rolling Thunder Revue ήταν μια περιοδεία συναυλιών του τραγουδιστή, συνθέτη και μουσικού Bob Dylan με ένα καραβάνι ξεχωριστών μουσικών , συμπεριλαμβανομένων της Joan Baez, του Roger McGuinn και του Ramblin ' Jack Elliott . Ο Bob Neuwirth συγκέντρωσε πολλούς υποστηρικτές μουσικούς, όπως τον T - Bone Burnett, τον Mick Ronson, τον David Mansfield, τον Steven Soles καθώς και τους μουσικούς, που συμμετείχαν στο άλμπουμ Desire , την βιολίστρια Scarlet Rivera , τον μπασίστα Rob Stoner και τον ντράμερ Howie Wyeth . Η περιοδεία περιελάμβανε 57 συναυλίες σε δύο φάσεις: Η πρώτη στα βορειοανατολικά της Αμερικής και στον Καναδά, το φθινόπωρο του 1975 και η δεύτερη στα νότια και νοτιοδυτικά της Αμερικής, την άνοιξη του 1976 . Ο Bob Dylan έπαιζε το τραγούδι ''Hurricane'' σε όλες τις συναυλίες που ήταν αφιερωμένες στην υποστήριξη του Rubin Carter. όταν ο πυγμάχος απέκτησε την ελευθερία του, ο Dylan δεν ξαναέπαιξε αυτό το τραγούδι.
Ο πολυγράφος εφευρέθηκε το 1921 από τον John Augustus Larson, φοιτητή της ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνιας και έναν αστυνομικό του τμήματος στο Berkeley.
Ο πολυγράφος, ευρέως γνωστός ως ανιχνευτής ψεύδους, μετρά και καταγράφει διάφορες φυσιολογικές ενδείξεις, όπως η αρτηριακή πίεση, ο σφυγμός, η αναπνοή, και η αγωγιμότητα του δέρματος, κατά τη διάρκεια που ο εξεταζόμενος απαντά σε μια σειρά ερωτήσεων. Η πεποίθηση που διέπει τη χρήση του πολυγράφου είναι ότι οι παραπλανητικές απαντήσεις δεν θα δείξουν φυσιολογικές ενδείξεις και διαφοροποιούνται από τις ενδείξεις που καταγράφει ο πολυγράφος, όταν ο εξεταζόμενος δεν απαντά παραπλανητικά.
Παρενόχληση Η παρενόχληση είναι μια σειρά από εχθρικές πράξεις των οποίων η επανάληψη αποδυναμώνει ψυχολογικά το άτομο, που είναι το θύμα. Η Αriane Bilheran, διδάκτωρ της ψυχοπαθολογίας, με ειδικότητα στο θέμα και συγγραφέας πολυάριθμων βιβλίων για την παρενόχληση, την ορίζει ως εξής: Παρενόχληση είναι η προοδευτική καταστροφή ενός ατόμου ή μιας ομάδας από κάποιο άλλο άτομο ή ομάδα, μετά από επανειλημμένες πιέσεις για να αποκτήθεί η εξουσία επί του ατόμου, κάτι παρά τη θέλησή του και με αυτό τον τρόπο, να δημιουργηθεί και να διατηρηθεί το άτομο σε κατάσταση τρόμου
Καταστολή των αποδεικτικών στοιχείων είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στο νομικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών για να περιγράψει τη νόμιμη ή παράνομη πράξη για την πρόληψη αποδεικτικών στοιχείων από το να εμφανίζονται σε μια δοκιμή. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί για διάφορους λόγους. Για παράδειγμα, εάν ένας δικαστής πιστεύει ότι τα εν λόγω στοιχεία ελήφθησαν παρανόμως, μπορεί να αποφανθεί ότι δεν θα εμφανιστούν στο δικαστήριο. Θα μπορούσε επίσης να αναφερθεί ότι ένας εισαγγελέας εσφαλμένα ή σκόπιμα κρύβει αποδείξεις , παρ' ότι είναι νομικά υποχρεωμένος να τα παρουσιάσει. Στην τελευταία περίπτωση, αυτό θα αποτελούσε παραβίαση του 5ου άρθρου του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κακοδικία ή και την απόλυση του εισαγγελέα.
George Lois Ο George Lois ήταν γιος Έλληνα μετανάστη.Γεννήθηκε στο Μπρονξ το 1931.Έγινε διάσημος για τα εξώφυλλά του στο περιοδικό Esquire, αλλά και για το ότι έκανε διάσημο τον Tommy Hilfiger
Conviction Integrity Unit. Πρόκειται για μικρές ομάδες δικηγόρων στο γραφείο του εισαγγελέα,που έχουν την αποστολή να διερευνούν τους ισχυρισμούς για άδικες καταδίκες σε παλαιότερες υποθέσεις, που εκδικάζονται από το ίδιο γραφείο. Οι ομάδες αυτές, όπως oμάδες για ανθρωποκτονία, για εγκλήματα, καθώς και άλλα άτομα στο γραφείο της εισαγγελίας, είναι αφιερωμένα σε ένα συγκεκριμένο είδος εργασίας: Να διερευνούν τους ισχυρισμούς για άδικη καταδίκη. Η πρώτη ομάδα ακεραιότητας καταδίκης ιδρύθηκε στο Dallas προκειμένου να υπάρξει ένας ορθός δρόμος για να ερευνήθούν ισχυρισμοί για άδικες καταδίκες σε υποθέσεις που είχαν ήδη εκδικαστεί, άλλα και για όσες μπορεί να προκύψουν στο μέλλον.
Πηγές
Το αφιέρωμα είναι βασισμένο σε άρθρα, βιβλία, συνεντεύξεις και στις αυτοβιογραφίες του Rubin Carter και του Lesra Martin. Η μετάφραση έγινε από την Β.Α.
- The Sixteenth Round: From Number 1 Contender to Number 45472, scribd
- Hurricane Carter Saga, The canadian encyclopedia
- Rubin "Hurricane" Carter - Three Versions of a Tale
- Lesra, The Journey
- New Literacies for a New Millennium: Forging University/Community Partnerships pdf
- New Jersey Boxing Hall of Fame, Rubin Carter
- Injustice busters, 'Hurricane' Rubin Carter
- The Rolling Thunder Revue, Wikipedia
- Hurricane, by Bob Dylan and Jacques Levy
- New York Times, Hurricane, a Wronged Boxer, as the Hero of His Own Tumultuous Life, 1998
- George Lois, official website
- Polygraph, Wikipedia
- Law Library - American Law and Legal Information
- Rubin Carter, Biography
- The Metamorphosis of Lesra Martin, Readersdigest
- Hurricane, Bob Dylan song - Wikipedia
- Hurricane Carter’s dying wish, New York Daily
Βιβλία
- Paul Wice, Rubin Hurricane Carter and the American judicial system
- Sam Chaiton, Terry Swinton, Lazarus and the Hurricane: The Freeing of Rubin "Hurricane" Carter
- Rubin Hurricane Carter, Eye of the Hurricane: My Path from Darkness to Freedom
- Rubin Hurricane Carter, The Sixteenth Round: From Number 1 Contender to Number 45472
Οπτικοακουστικό υλικό
- Innocent in Prison - Rubin "Hurricane" Carter 1995
Ομιλία του Rubin Carter στο Queen's University στο Kingston του
Ontario.
https://www.youtube.com/watch?v=rrpNDSdw-8k
- Fifth Estate - Rubin Hurricane Carter
https://www.youtube.com/watch?v=-iZ405O51Zg
https://www.youtube.com/watch?v=pcTVCRgEd50
- Lesra Martin - Documentary
https://www.youtube.com/watch?v=SdlyG5dHZ7M
-
https://www.youtube.com/watch?v=K67SnkC11IU
- Rubin Carter vs Gomeo Brennan 2/2/1963
https://www.youtube.com/watch?v=DWDGeGkrwD8
- Interview: Rubin ‘Hurricane’ Carter, The Fifth Estate CBC
-Rubin “Hurricane” Carter Speakers, Canada
- Bob Dylan, Hurricane 1975 live
https://www.youtube.com/watch?v=A1aa7raV_64
1962. Ο Holly Mims,αριστερά, οπισθοχωρεί από την μανία του Rubin ''Hurricane''Carter, κατά τη διάρκεια αγώνων μεσαίων βαρών, στο Madison Square Garden.Ο Carter κέρδισε με ομόφωνη απόφαση τον Mims στον 4ο γύρο. Ο Mims είχε αντικαταστήσει την τελευταία στιγμή τον Gomes Brennan, που απεσύρθηκε λόγω ασθενείας
*Το θέμα είναι βασισμένο σε άρθρα, βιβλία, συνεντεύξεις και στις αυτοβιογραφίες του Rubin Carter και του Lesra Martin.
Κείμενο Β.Α.
Αφιερώνεται στον ερασιτέχνη πυγμάχο Γ.Β.
HISTORIA
Αφιερώνεται στον ερασιτέχνη πυγμάχο Γ.Β.
HISTORIA
2013
20 Απριλίου 2014
Έφυγε σήμερα, Κυριακή, από τη ζωή ο Rubin Carter, σύμβολο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αγώνων κατά των διακρίσεων των Αφροαμερικανών.
HISTORIA
2014
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας, εάν αντιγράφουν τα θέματα του ιστολογίου, να αναφέρουν την πηγγή σεβόμενοι την προσωπική εργασία και τον κόπο που απαιτείται. Να μην παραλείπονται επίσης οι πηγές και η σχετική ββλιογραφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου